Odszkodowanie za ubytek wartości handlowej pojazdu po wypadku komunikacyjnym

W literaturze polskiej zdania są podzielone. Według A. Szpunara, w sytuacji, w której naprawa powoduje odzyskanie przez pojazd wartości użytkowej, ale nie eliminuje spowodowanego wypadkiem ubytku wartości rynkowej, odszkodowanie powinno być wyższe od kosztów naprawy, i to niezależnie od tego, czy poszkodowany zamierza sprzedać samochód, czy też nadal go używać. Pogląd ten podzielają Z. Banaszczyk, G. Bieniek, i T. Dybowski.

Natomiast A. Wąsiewicz twierdzi, że żądanie odszkodowania z tytułu utraty wartości handlowej pojazdu co do zasady nie jest uzasadnione i dopuszcza je tylko w wyjątkowych przypadkach. Dla poparcia tej tezy podnosi, że obecny stan rozwoju techniki pozwala na dokonanie naprawy w taki sposób, aby wartość pojazdu nie została zaniżona: jeżeli więc pojazd naprawiony nie ma swej poprzedniej wartości to należy zbadać czy naprawa została zrobiona prawidłowo i czy nie zachodzi wina naprawiającego. A Wąsiewicz wskazuje, że w związku z tym iż utrata wartości handlowej może się ujawnić dopiero przy ewentualnej sprzedaży samochodu, to mamy do czynienia ze szkodą, która nie jest ani aktualna, ani pewna, a zatem nie podlega naprawieniu.

Z kolei E. Kowalewski i M. Nesterowicz są zdania, że z uwagi na brzmienie art. 363 k.c., w którym ustawodawca posłużył się alternatywą rozłączną ( naprawienie szkody przez przywrócenie stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej), jeżeli poszkodowany wybierze jako sposób naprawienia szkody naprawę pojazdu, to należy uznać, że pozbawia się tym samym możliwości skorzystania z roszczenia odszkodowawczego w formie pieniężnej, nie może żądać zatem ubytku wartości sprzedażnej samochodu, które jest integralnym składnikiem pieniężnego świadczenia odszkodowawczego.

 Mimo podniesionych argumentów natury dogmatycznej autorzy ci nie negują jednak całkowicie roszczenia o naprawienie szkody handlowej. E. Kowalewski odpowiada się za dopuszczalnością tego roszczenia w wyjątkowych sytuacjach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami stanu faktycznego ( względnie nowy pojazd, istotny i rzetelnie udokumentowany ubytek wartości).

Stanowisko SN w kwestii objęcia odszkodowaniem spadku wartości sprzedażnej pojazdu mechanicznego ulegało zmianom. W wyroku z 3 II 1971 r. Sąd uznał, że właściciel samochodu nie może jednocześnie żądać przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego i zasądzenia sumy pieniężnej odpowiadającej obniżeniu wartości handlowej samochodu. W uzasadnieniu SN z 20 kwietnia 1971 r. stwierdzono z kolei, że pojazd posiada oprócz wartości użytkowej, także wartość rynkową i może być przedmiotem transakcji, w związku z czym utrata wartości sprzedażnej jest szkodą którą (...) odpowiedzialny za uszkodzenia samochodu powinien naprawić. W uchwale z 19 III 1998 r. SN przyjął, iż odszkodowanie za całkowite  zniszczenie samochodu może wyjątkowo obejmować jego wartość sprzedażną za granicą, pod warunkiem, że samochód ten w chwili wyrządzenia szkody stanowił przedmiot przeznaczony do zbycia. Wreszcie w uchwale z 12 X 2001 r. stwierdził, że " odszkodowanie za uszkodzenie samochodu może obejmować oprócz kosztów jego naprawy także zapłatę sumy pieniężnej, odpowiadającej różnicy między wartością tego samochodu przed uszkodzeniem i po naprawie.

Wnioski de lege lata.

W myśl art. 363 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego bądź przez zapłatę sumy pieniężnej.  Przepis ten posługuje się alternatywą rozłączną, co w doktrynie jest rozumiane nie jednolicie. E. Kowalewski wyklucza możliwość częściowej naprawy pojazdu, a częściowo odszkodowania pieniężnego. Olejniczak twierdzi, że aby otrzymać kompensację obejmującą nie tylko koszt naprawy samochodu, ale także różnicę między wartością tego samochodu przed uszkodzeniem i po naprawie, poszkodowany powinien żądać zapłaty odszkodowania, zamiast restytucji naturalnej. Z kolei M. Kaliński dopuszcza żądanie przez poszkodowanego uzupełniającego odszkodowania pieniężnego wówczas, gdy restytucja naturalna nie prowadzi do naprawienia całości doznanej przez poszkodowanego szkody. Autor ten twierdzi, że ten sam fragment uszczerbku nie może być naprawiony dwukrotnie, gdyż prowadziłoby to do naruszenia zasad restytucji naturalnej, w związku z tym zastosowanie każdego ze sposobów naprawienia szkody jest ekskluzywne, lecz  w ramach jednej szkody naprawienie może polegać zarówno na restytucji, jak i - w części na zapłacie sumy pieniężnej. Sąd Najwyższy potwierdził w wyroku z 2 II 1971 r. w którym uznał, że jeżeli poszkodowany wybrał świadczenie polegające na przywróceniu uszkodzonego samochodu  do stanu poprzedniego, to wówczas, gdy w wyniku naprawy stan ten przywrócono szkoda została w pełni naprawiona. Jeżeli natomiast mimo dokonania naprawy nie przywrócono uszkodzonego samochodu w pełni do stanu poprzedniego, to wówczas, poszkodowanemu należy się jeszcze świadczenie w pieniądzu.

Negacja roszczenia uzupełniającego oznaczałoby m.in. uniemożliwienie poszkodowanemu, który zdecydował się na naprawę pojazdu, uzyskanie pełnego odszkodowania wówczas,  gdy po dokonaniu naprawy okazałoby się, że całkowite przywrócenie stanu technicznego sprzed wypadku nie jest możliwe, lub też wtedy, gdy poszkodowany ( od którego nie można przecież wymagać wiedzy specjalistycznej) wybrałby jako sposób wyrównania szkody naprawę, nie zdając sobie sprawy, że nie może ona odtworzyć stanu pierwotnego.

Powstaje pytanie, czy odszkodowanie to może objąć tylko wyrównanie ubytku wynikającego z obniżenia wartości technicznej ( użytkowej) pojazdu, czy także kompensację spadku wartości handlowej.

W niemal wszystkich europejskich systemach prawnych ubytek wartości handlowej pojazdu mechanicznego jest uznawany za szkodę podlegającą naprawieniu. Taki stan rzeczy wywodzi się z tradycji rzymskiej- szkoda według kryteriów obiektywnych, w szczególności wartości rynkowej. Podkreślenia wymaga, że uznanie spadku wartości sprzedażnej za uszczerbek podlegający kompensacji nie jest równoznaczne z jakimkolwiek automatyzmem w zakresie przyznawania odszkodowania z tytułu  ubytku tej wartości w razie uszkodzenia pojazdu mechanicznego w wypadku komunikacyjnym. Generalnie przyjmuje się, że istnienie ubytku wartości handlowej przyjmuje się raczej w przypadku pojazdów względnie nowych ( do pięciu lat) i poważnie uszkodzonych. SN w uchwale z 12 X 2001- uznał, że jeżeli po naprawie wartość rynkowa pojazdu, który został przywrócony do stanu technicznego sprzed powstania szkody jest niższa niż przed wypadkiem, to zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania kompensacja obejmuje powstałą różnicę. Podkreślenia wymaga, że nieuzasadnione i sprzeczne z podstawowymi zasadami prawa odszkodowawczego jest stosowanie przy ocenie ubytku wartości handlowej sztywnych reguł i schematów, takich jak określenie granicy wieku pojazdu, powyżej której odszkodowanie z założenia się nie należy czy np. przyjęcie, że spadek wartości sprzedażnej może powstać tylko wówczas, gdy pojazd został po raz pierwszy uszkodzony w wypadku komunikacyjnym.

Na zakończenie należy przesądzić, czy odszkodowania pieniężnego z tytułu ubytku wartości handlowej pojazdu mechanicznego można domagać się również wówczas, gdy pojazd nie został jeszcze poddany naprawie, a także wtedy, kiedy poszkodowany nie ma zamiaru go naprawić. W judykaturze przyjmuje się, że osobie poszkodowanej w wypadku komunikacyjnym, która nie poddała samochodu naprawie, w tym również takiej, która w ogóle nie zamierza naprawić pojazdu przysługuje odszkodowanie w wysokości równej przewidywanym kosztom naprawy. Stanowisko to potwierdził SN w uchwale składu 7 sędziów z 17 maja 2007 r w której podkreślił, że dla powstania odpowiedzialności odszkodowawczej i określenia wysokości przysługującej poszkodowanemu kompensacji istotne znaczenie ma fakt powstania szkody, a nie jej naprawienia i że wysokość ta powinna odpowiadać wyrównania uszczerbku jaki pojawił się w majątku poszkodowanego po powstaniu wypadku komunikacyjnego, a więc kosztom przywrócenia pojazdowi jego wartości sprzed wypadku. Jeżeli tak to należy uznać, że niezależnie od faktu dokonania naprawienia szkody poszkodowanemu przysługuje nie tylko roszczenie o sumę odpowiadającą jej przewidywanym kosztom, ale również zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania - kompensacja z tytułu ubytku wartości, którego w drodze naprawy nie da się wyeliminować.

źródło:
Państwo i Prawo listopad 2012

Ghostwriting jako zjawisko prawne

Świadome przypisywanie przez twórcę autorstwa stworzonego przez siebie dzieła innej osobie. Odnosi się do utworów literackich, publicystycznych i muzycznych.

Plagiat jest to typ czynu niedozwolonego. Jest to wynik przywłaszczenia autorstwa. Jest plagiat całkowity i częściowy. Jeden autor bez wskazania źródła podaje w swojej pracy treść, wyjątki, rysunki. To też jest plagiat. Chociaż w celu stwierdzenia naruszenia prawa do autorstwa ustalenie winy sprawcy nie jest konieczne ( koncepcja obiektywnej ochrony dóbr osobistych ) to jednak dla przyjęcia odpowiedzialności deliktowej zachowanie plagiatora powinno mieć kwalifikację działania zawinionego. Wydaje się, że więcej cech może łączyć plagiat z tzw. guestwritingiem, określanym też jako guest authorship, polegającym na praktyce dopisywania jako twórców ( współtwórców) osób, których udział w pracach nad powstaniem utworu był znikomy bądź miał charakter czynności  nierodzących relacji autorstwa. O tym czy dana osoba jest współtwórcą decydują okoliczności faktyczne, dotyczące głównie rozmiaru oraz wartości wnoszonego przez nią wkładu. W orzecznictwie uznano, że twórczy udział w stworzeniu utworu może polegać nie tylko na pracy odnoszącej się bezpośrednio do danego dzieła, lecz również na dostarczeniu tworzywa warunkującego powstanie utworu. Z kolei zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w orzeczeniu SN z 18 XI 1960 r, nie można uznać, że praca pozbawiona jest cech samodzielnej twórczości z powodu korzystania przez autora z określonych źródeł, niepolegającego na mechanicznym przepisaniu treści, o ile opracował on w swojej partii nowe materiały, a ponadto przejrzał i poprawił pozostałą część pracy.

Autorstwo jest kwestią faktu, a nie kategorią prawną. Nie można zatem skutecznie ani zrzec się tego przymiotu, ani w drodze umowy ustalić, że współautorem dzieła jest osoba, która w rzeczywistości nie wniosła jakiegokolwiek twórczego wkładu w jego stworzenie. Oświadczenie o zrzeczeniu się autorstwa jak również umowa o współautorstwo dzieła dotycząca osoby niebędącej twórcą, z uwagi na sprzeczność odpowiednio z ustawą i zasadami współżycia społecznego musiałaby być uznana za bezwzględnie nieważną. art. 58 par. 1 i 2 k.c. W razie sporu może nastąpić na drodze postępowania sądowego art. 189 k.p.c.

źródło:
Państwo i Prawo listopad 2012

Ogólnie

Spór o chińską czerwień

między Christianem Louboutin a YSL. Spór o czerwoną podeszwę w damskich szpilkach. Francuz zarabia na szpilkach rocznie 135 mln dolarów. Sprawa krąży pomiędzy instancjami amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości. Sądy jednak coraz częściej odmawiają w ogóle rejestrowania kolorów na wyłączność.

Patent to nagroda za przedsiębiorczość wynalazcy. Z drugiej strony jest skutecznie i zażarcie chroniony potrafi na lata blokować inowacyjność w danej dziedzinie.

30 maja 2012 r.

Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych

 

Co to jest Utwór ?

Każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:
1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie,
publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2) plastyczne;
3) fotograficzne;
4) lutnicze;
5) wzornictwa przemysłowego;
6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7) muzyczne i słowno-muzyczne;
8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9) audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną może być objęty wyłącznie sposób wyrażenia.

Utworem jest pewien niematerialny wytwór ludzkiego intelektu, ale tylko taki, który spełnia określone kryteria (art. 1 ust. 1 Ustawy)

Te kryteria to:
–Przejaw działalności twórczej
–Indywidualny charakter tego przejawu i
–Ustalenie go w jakiejś postaci

Wyrok Sądu Najwyższego z 22.06.2010 r., IV CSK 359/09 (znak towarowy „Jogi”)
–„oryginalność” czyli „subiektywna nowość”- obiektywnie uchwytny rezultat twórczości
–próba przeprowadzenia granicy między „pomysłem” a „utworem”

Które utwory nie są objęte ochroną ?

odkrycia,
 idee,
procedury,
metody i zasady działania oraz
koncepcje matematyczne.
akty normatywne lub ich urzędowe projekty;
urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole;
opublikowane opisy patentowe lub ochronne;
 proste informacje prasowe.

Od jakiego momentu Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego ?

Od momentu jego ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Czy ochrona twórcy jest uzależniona od spełnienia jakiś formalności ?

Nie

Co oznacza opracowanie cudzego utworu ?

 Nie ma katalogu zamkniętego. w szczególności jest to tłumaczenie, przeróbka, adaptacja.

Co nie jest opracowaniem cudzego utworu ?

Inspiracja cudzym utworem do stworzenia nowego utworu.

Czy są relacje między utworem a jego opracowaniem ?

Tak. Utwór traktuje się jako przedmiot prawa pierwotnego, opracowanie zaś jako prawo zależne od tego utworu.

Jaka ochrona przysługuje twórcy utworu gdy ktoś opracuje jego utwór ?

Co do zasady żadna ochrona mu nie przysługuje. Wyjątkiem jest opracowanie z baz danych posiadających cechy utworu. Wtedy zgoda twórcy utworu jest potrzebna.

Jaka ochrona przysługuje twórcy utworu gdy ktoś rozporządzi lub korzysta z cudzego opracowania jego utworu ?

 

Kiedy twórca opracowania cudzego utworu nie naraża się na naruszenie prawa autorskiego twórcy pierwotnego utworu ?

1) Gdy ma zgodę twórcy pierwotnego utworu na korzystanie i rozporządzanie tym utworem.
2 )gdy nie ma zgody twórcy pierwotnego utworu na korzystanie i rozporządzanie tym utworem, lecz prawa majątkowe pierwotne twórcy wygasły do utworu.

Czy zezwolenie może być cofnięte przez twórcę utworu ?

Tak, jeżeli w ciągu 5 lat utwór nie zostanie rozpowszechniony. Wynagrodzenie twórcy nie podlega zwrotowi.

Czy opracowania muszą spełniać jakieś wymogi formalne ?

Muszą zawierać  na egzemplarzach opracowania twórcę i tytuł utworu pierwotnego.

Czy w zbiorach, antologiach, wyborach, bazach danych spełniających cechy utworu należy mieć na względzie prawa do wykorzystanych utworów ?

Jeżeli dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter są utworem bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów.

Czy do opracowania lub zwielokrotnienia bazy danych spełniającej cechy utworu dokonana przez legalnego użytkownika wymagana jest zgoda autora bazy ?

Opracowanie lub zwielokrotnienie bazy danych spełniającej cechy utworu, dokonane przez legalnego użytkownika bazy danych lub jej kopii, nie wymaga zezwolenia autora bazy danych, jeśli jest ono konieczne dla dostępu do zawartości bazy danych i normalnego korzystania z jej zawartości. Jeżeli użytkownik jest upoważniony do korzystania tylko z części bazy danych, niniejsze postanowienie odnosi się tylko do
tej części.

Czy spadkobiercy mogą się sprzeciwić egzekucji prawa autorskiego do utworu nieopublikowanego ?

Tak mogą chyba że sprzeciw byłby niezgodny z wolą twórcy.

Kiedy można nieodpłatnie korzystać z rozpowszechnionego utworu ?

w zakresie własnego użytku osobistego.

Jaki jest zakres własnego użytku osobistego ?

Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Kiedy nie wymaga zezwolenia twórcy rozpowszechnianie utworu ?

Gdy ma charakter przejściowy lub incydentalne zwielokrotnianie utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego, a stanowiące integralną i podstawową część procesu technologicznego oraz mające na celu wyłącznie umożliwienie:
1) przekazu utworu w systemie teleinformatycznym pomiędzy osobami trzecimi
przez pośrednika lub
2) zgodnego z prawem korzystania z utworu.

Kiedy nieodpłatnie można rozpowszechniać utwory za pomocą TV ?

Wolno rozpowszechniać za pomocą anteny zbiorowej oraz sieci kablowej utwory nadawane przez inną organizację radiową lub telewizyjną drogą satelitarną albo naziemną, jeżeli następuje to w ramach równoczesnego, integralnego i nieodpłatnego rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych i przeznaczone jest do oznaczonego grona odbiorców znajdujących się w jednym budynku lub w
domach jednorodzinnych obejmujących do 50 gospodarstw domowych. 

2. Posiadacze urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego
mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby urządzenia te były
umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

 Co wolno rozpowszechniać w prasie, radio i telewizji ?

1.Już rozpowszechnione w celach informacyjnych:
a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,
b) aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne, chyba
że zostało wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie jest zabronione,
c) aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie;
2) krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów, o których mowa w pkt 1 lit. a i b;
3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych;
4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to
jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby;
5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.
2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c, twórcy przysługuje
prawo do wynagrodzenia.
3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w oryginale,
jak i w tłumaczeniu.
4.  ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, z tym że jeżeli wypłata wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, nie nastąpiła na podstawie umowy z uprawnionym, wynagrodzenie jest wypłacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

1. Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości.
2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i wypisach.
21. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w antologiach.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 21, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła powinno uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Jaki jest czas trwania praw autorskich majątkowych ?

Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu:
1) od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich – od śmierci współtwórcy,
który przeżył pozostałych;
2) w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany – od daty pierwszego rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość;
3) w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca – od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony – od daty jego ustalenia;
4) w odniesieniu do utworu audiowizualnego – od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego.

Czy producenci lub wydawcy są zobowiązani do ponoszenia opłat gdy utwór nie jest już chroniony prawami autorskimi ?

Producenci lub wydawcy egzemplarzy utworów literackich, muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych, niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych, są obowiązani do przekazywania na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, wpłaty wynoszącej od 5 % do 8 % wpływów brutto ze sprzedaży egzemplarzy tych utworów. Dotyczy to wydań publikowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
11. Producenci i wydawcy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, za okresy kwartalne w terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, w którym uzyskano wpływy ze sprzedaży. Jeżeli wysokość wpłaty nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 1 000 euro, możliwe jest rozliczanie w innych regularnych okresach, nie dłuższych jednak niż rok obrotowy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań utworów niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa,
w drodze rozporządzenia, wysokość procentu, o którym mowa w ust. 1

Kiedy mogą przejść autorskie prawa majątkowe ( licencja ) ?

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia
lub na podstawie umowy;
2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej
wymienione.
3. Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości.
4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej zawarcia.
5. Twórca utworu wykorzystanego lub włączonego do utworu audiowizualnego oraz utworu wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych sposobów eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić udzielenia zezwolenia na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowizualnego
lub utworu zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili zawarcia umowy.

Kiedy twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia za udzielenie licencji ?

 1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
2. Jeżeli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego, wysokość wynagrodzenia określa się z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu.

3. W razie rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a korzyściami nabywcy
autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcy, twórca może żądać stosownego
podwyższenia wynagrodzenia przez sąd.

4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za
korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji.
5. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono o przeniesieniu całości autorskich praw majątkowych.

Jakie są sposoby wynagradzania twórcy ?

Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z korzystania z utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w niezbędnym zakresie do dokumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia wysokości tego wynagrodzenia.

Jeżeli wynagrodzenie twórcy jest określone procentowo od ceny sprzedaży egzemplarzy utworu, a cena ta ulega podwyższeniu, twórcy należy się umówiony procent od egzemplarzy sprzedanych po podwyższonej cenie.

2. Jednostronne obniżenie ceny sprzedaży egzemplarzy przed upływem roku od przystąpienia do rozpowszechniania utworu nie wpływa na wysokość wynagrodzenia.  Strony mogą przedłużyć ten termin.

Jak można w umowie określić sposób korzystania z utworu ?

1.Jeżeli w umowie nie określono sposobu korzystania z utworu, powinien on być zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami.
2. Następca prawny, choćby nabył całość autorskich praw majątkowych, nie może, bez zgody twórcy, czynić zmian w utworze, chyba że są one spowodowane oczywistą koniecznością, a twórca nie miałby słusznej podstawy im się sprzeciwić. Dotyczy to odpowiednio utworów, których czas ochrony autorskich praw majątkowych upłynął.

Czy są wyjątki w zakresie własnego użytku osobistego z korzystania z utworu ?

Tak.  Nie można  budować według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego
oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym

Co może stanowić odrębne pola eksploatacji ?

Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:
1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2
– publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

4.  Wprowadzenie do obrotu oryginału albo egzemplarza utworu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego wyczerpuje prawo do zezwalania na dalszy obrót takim egzemplarzem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem jego najmu lub użyczenia.

Gdy w umowie nie ma odpowiednich uregulowań to z mocy prawa jakie zasady obowiązują ?

1. przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.
2. przejście autorskich praw majątkowych nie powoduje przeniesienia na nabywcę własności egzemplarza utworu.

3.Umowa zobowiązująca do przeniesienia autorskich praw majątkowych przenosi na
nabywcę, z chwilą przyjęcia utworu, prawo do wyłącznego korzystania z utworu na
określonym w umowie polu eksploatacji, chyba że postanowiono w niej inaczej

Gdy twórca oddaje oryginał utworu ?

Nabywca oryginału utworu jest obowiązany udostępnić go twórcy w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa autorskiego. Nabywca oryginału może jednak domagać się od twórcy odpowiedniego zabezpieczenia oraz wynagrodzenia za korzystanie.

W jakiej formie powinna być umowa ?

Pisemna pod rygorem nieważności.

Kiedy twórca jest zobowiązany dostarczyć utwór ?

w terminie określonym w umowie, a jeżeli termin nie został oznaczony – niezwłocznie po ukończeniu utworu. 

Jeżeli zamówiony utwór ma usterki ?

Zamawiający może wyznaczyć twórcy odpowiedni termin do ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odstąpić lub żądać odpowiedniego obniżenia umówionego wynagrodzenia, chyba że usterki są wynikiem okoliczności, za które twórca nie ponosi odpowiedzialności. Twórca zachowuje w każdym razie prawo do otrzymanej części wynagrodzenia, nie wyższej niż 25 % wynagrodzenia umownego.Roszczenia wygasają z chwilą przyjęcia utworu.

Jaką formę ma przyjęcie utworu przez zamawiającego ? 

Najlepiej na piśmie zamawiający powinien zawiadomić twórcę. Jeżeli zamawiający nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić inny termin.

Jeżeli utwór ma wady prawne ?

zamawiający może od umowy odstąpić i żądać naprawienia poniesionej szkody.

Kiedy twórca może od umowy odstąpić ?

1. Twórca może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć ze względu na swoje istotne
interesy twórcze.
2. Jeżeli w ciągu dwóch lat od odstąpienia lub wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, twórca zamierza przystąpić do korzystania z utworu, ma obowiązek zaoferować to korzystanie nabywcy lub licencjobiorcy, wyznaczając mu w tym celu odpowiedni termin.
3. Jeżeli odstąpienie od umowy lub jej wypowiedzenie następuje po przyjęciu utworu, skuteczność odstąpienia lub wypowiedzenia może być przez drugą stronę umowy uzależniona od zabezpieczenia kosztów poniesionych przez nią w związku z zawartą umową. Nie można jednak żądać zwrotu kosztów, gdy zaniechanie rozpowszechniania jest następstwem okoliczności, za które twórca nie ponosi odpowiedzialności.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektonicznourbanistycznych,
audiowizualnych oraz utworów zamówionych w zakresie ich eksploatacji w utworze  audiowizualnym.

Czego można żądać przy odstąpieniu od umowy ?

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, każda ze stron odstępując od umowy lub wypowiadając ją może żądać od drugiej strony zwrotu wszystkiego, co ta otrzymała z tytułu umowy.

Jeżeli nabywca praw autorskich nie przystąpił do rozpowszechniania ?

Zobowiązał się do rozpowszechniania utworu, nie przystąpi do rozpowszechniania w umówionym
terminie, a w jego braku – w ciągu dwóch lat od przyjęcia utworu, twórca może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć i domagać się naprawienia szkody po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu, nie krótszego niż sześć miesięcy.
2. Jeżeli wskutek okoliczności, za które nabywca lub licencjobiorca ponosi odpowiedzialność, utwór nie został udostępniony publiczności, twórca może się domagać, zamiast naprawienia poniesionej szkody, podwójnego wynagrodzenia w stosunku do określonego w umowie o rozpowszechnienie utworu, chyba że licencja jest niewyłączna.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno- urbanistycznych.

Czy licencja może mieć charaktery wyłączny ?

Tak może mieć.

Jeżeli udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie ?

Jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić, może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia określonego umową.

Co to jest nadzór autorski ?

 Korzystający z utworu jest obowiązany umożliwić twórcy przed rozpowszechnieniem utworu przeprowadzenie nadzoru autorskiego. Jeżeli wniesione w związku z nadzorem zmiany w utworze są niezbędne i wynikają z okoliczności od twórcy niezależnych, koszty ich wprowadzenia obciążają nabywcę autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcę.
2. Jeżeli twórca nie przeprowadzi nadzoru autorskiego w odpowiednim terminie, uważa się, że wyraził zgodę na rozpowszechnianie utworu.
3. Jeżeli ustawa lub umowa nie stanowią inaczej, za wykonanie nadzoru autorskiego nie przysługuje twórcy odrębne wynagrodzenie.
4. Twórcy utworu plastycznego przysługuje prawo do sprawowania odpłatnego nadzoru autorskiego.
5. Sprawowanie nadzoru autorskiego nad utworami architektonicznymi i architektoniczno-
urbanistycznymi regulują odrębne przepisy
Prawo do nadzoru autorskiego może być wykonywane tylko w stosunku do ostatecznej
wersji utworu audiowizualnego.

 Ile razy może być wykorzystywany projekt architektoniczny ?

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go tylko do jednej budowy.

Jak kształtują się prawa twórcy przy zbiorowej publikacji jego utworów ?

1.Twórca może w zbiorowej publikacji swych utworów umieścić utwory, o których publikację zawarł odrębną umowę.
2. Umowa o zbiorowe wydanie utworów nie obejmuje prawa publikacji poszczególnych utworów, chyba że postanowiono w niej inaczej.

Sporządzanie egzemplarzy udostępnianych dla publiczności ?

Jeżeli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia
publiczności, twórcy należą się egzemplarze autorskie w liczbie określonej w umowie.

 Przeniesienie praw autorskich a licencja ?

W braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca
udzielił licencji.

Umowa licencyjna na jaki czas powinna być zawarta ?

1.Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie pięciu lat na terytorium
państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba że w umowie
postanowiono inaczej.

2.Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, prawo uzyskane na podstawie
umowy licencyjnej wygasa.

Jaka może być treść umowy licencyjnej i jej forma ?

1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

2. Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób
(licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna).
3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.
4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie objętym umową licencyjną.
5. Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem
nieważności.

1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, a licencji udzielono na czas nieoznaczony, twórca może ją wypowiedzieć z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku na rok naprzód, na koniec roku kalendarzowego.
2. Licencję udzieloną na okres dłuższy niż pięć lat uważa się, po upływie tego terminu,
za udzieloną na czas nieoznaczony.

Czy są szczególne przepisy dotyczące utworów audiowizualnych ?

Tak są. Współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Czy są jakieś domniemania prawne jakie otrzymuje producent utworu audiowizualnego ?

Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Do czego są uprawnieni współtwórcy utworów audiowizualnych oraz artyści wykonawcy ?

Główny reżyser, operator obrazu, twórcy scenariusza, twórcy innych utworów literackich lub muzycznych, które stworzone zostały do utworu audiowizualnego lub w nim wykorzystane, oraz artyści wykonawcy są uprawnieni do:
1) wynagrodzenia proporcjonalnego do wpływów z tytułu wyświetlania utworu
audiowizualnego w kinach
3) stosownego wynagrodzenia z tytułu nadawania utworu w telewizji lub poprzez inne środki publicznego udostępniania utworów;
4) stosownego wynagrodzenia z tytułu reprodukowania utworu audiowizualnego na egzemplarzu przeznaczonym do własnego użytku osobistego.
1) wynagrodzenia proporcjonalnego do wpływów z tytułu wyświetlania
utworu audiowizualnego w kinach;
2) stosownego wynagrodzenia z tytułu najmu egzemplarzy utworów audiowizualnych
i ich publicznego odtwarzania;
3) stosownego wynagrodzenia z tytułu nadawania utworu w telewizji lub poprzez
inne środki publicznego udostępniania utworów;
4) stosownego wynagrodzenia z tytułu reprodukowania utworu audiowizualnego
na egzemplarzu przeznaczonym do własnego użytku osobistego.
3. Korzystający z utworu audiowizualnego wypłaca wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 21, za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.
4. Stosowne wynagrodzenie za korzystanie z polskiego utworu audiowizualnego za granicą lub zagranicznego utworu audiowizualnego w Rzeczypospolitej Polskiej może być ustalone ryczałtowo.

Co może zrobić producent bez zgody twórców ?

Producent może bez zgody twórców utworu audiowizualnego dokonywać tłumaczeń
na różne wersje językowe.

Jakie prawa ma twórca utworu zamówionego do utworu audiowizualnego ?

może, po upływie pięciu lat od przyjęcia zamówionego utworu, zezwolić na rozpowszechnianie tego utworu
w innym utworze audiowizualnym, jeżeli w tym terminie nie doszło do rozpowszechnienia utworu audiowizualnego z jego utworem. Strony mogą skrócić ten termin.

Czy są szczególne przepisy dotyczące programów komputerowych ?

Tak są.

Czy są przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych ?

1. Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
2. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.
3. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.
4. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:
1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Art. 75.
1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, czynności wymienione w art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2 nie wymagają zgody uprawnionego, jeżeli są niezbędne do korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym do poprawiania błędów przez osobę, która legalnie weszła w jego posiadanie.
2. Nie wymaga zezwolenia uprawnionego:
1) sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocześnie z programem komputerowym;
2) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego;
3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące warunki:

a) czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,
b) informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,
c) czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mogą być:
1) wykorzystane do innych celów niż osiągnięcie współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego;
2) przekazane innym osobom, chyba że jest to niezbędne do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego;
3) wykorzystane do rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu programu komputerowego o istotnie podobnej formie wyrażenia lub do innych czynności naruszających prawa autorskie.

Art. 76.
Postanowienia umów sprzeczne z art. 75 ust. 2 i 3 są nieważne.

Czy ochrona bazy danych będących utworami obejmuje programy komputerowe ?

 

Ochrona przyznana bazom danych spełniającym cechy utworu nie obejmuje programów
komputerowych używanych do sporządzenia lub obsługi baz danych dostępnych
przy pomocy środków elektronicznych.

Kto to jest twórca ?

osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Co w sytuacji gdy twórca nie ujawnił się ?

 w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi

Jak kształtują się prawa współtwórców ?

1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.
2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części
utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych
współtwórców.
3. Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda
wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców
może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy
wszystkich współtwórców.
4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego
do całości utworu. Uzyskane świadczenie przypada wszystkim współtwórcom, stosownie do wielkości ich udziałów.

5.  Do autorskich praw majątkowych przysługujących współtwórcom stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych.

Czy wymagana jest zgoda do rozpowszechniania odrębnych utworów jako całości ?

każdy z nich może żądać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie
tak powstałej całości, chyba że istnieje słuszna podstawa odmowy, a umowa nie stanowi inaczej. Przepisy art. 9 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio. tj.

2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części
utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych
współtwórców.
3. Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda
wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców
może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy
wszystkich współtwórców.
4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego
do całości utworu. Uzyskane świadczenie przypada wszystkim współtwórcom, stosownie do wielkości ich udziałów. 

Komu przysługują prawa autorskie do utworu zbiorowego ?

W szczególności do encyklopedii lub publikacji periodycznej, przysługują producentowi lub wydawcy, a do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie – ich twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu.

Komu przysługują prawa autorskie gdy twórca jest pracownikiem ?

 Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

2. Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia utworu, nie przystąpi do rozpowszechniania utworu przeznaczonego w umowie o pracę do rozpowszechnienia, twórca może wyznaczyć pracodawcy na piśmie odpowiedni termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym upływie prawa uzyskane przez pracodawcę wraz z własnością przedmiotu, na którym utwór utrwalono, powracają do twórcy, chyba że umowa stanowi inaczej. Strony mogą określić inny termin na przystąpienie do rozpowszechniania utworu.

3. Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwilą przyjęcia utworu pracodawca nabywa własność przedmiotu, na którym utwór utrwalono.

Jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić inny termin.

Jeżeli w umowie o pracę nie postanowiono inaczej, instytucji naukowej przysługuje pierwszeństwo opublikowania utworu naukowego pracownika, który stworzył ten utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Pierwszeństwo opublikowania wygasa, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od dostarczenia utworu nie zawarto z twórcą umowy o wydanie utworu albo jeżeli w okresie dwóch lat od daty jego przyjęcia utwór nie został opublikowany.

 Instytucja naukowa może, bez odrębnego wynagrodzenia, korzystać z materiału naukowego zawartego w utworze, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępniać ten utwór osobom trzecim, jeżeli to wynika z uzgodnionego przeznaczenia utworu lub zostało postanowione w umowie.

Kto jest producentem lub wydawcą ?

Domniemywa się, że producentem lub wydawcą jest osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym  charakterze na przedmiotach, na których utwór utrwalono, albo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Czy student może opublikować swoją pracę dyplomową ?

Uczelni w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował, może ją opublikować, chyba że praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego.

Jaka może być treść prawa autorskiego ?

- prawa osobiste
- prawa majątkowe

Co wchodzi w zakres autorskiego prawa osobistego ?

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:
1) autorstwa utworu;
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania
go anonimowo;
3) nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;
4) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;
5) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Co wchodzi w zakres autorskiego prawa majątkowego ?

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu

Na czym polega ochrona autorskich praw osobistych ?

1. Twórca może żądać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może

także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione, sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub – na żądanie twórcy – zobowiązać sprawcę, aby uiścił

odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny.

2. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, po jego śmierci z powództwem o ochronę autorskich praw osobistych zmarłego może wystąpić małżonek, a w jego braku kolejno: zstępni, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa.

3. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, osoby wymienione w ust. 2 są uprawnione w tej samej kolejności do wykonywania autorskich praw osobistych zmarłego twórcy.

4. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, z powództwem, o którym mowa w ust. 2, może również wystąpić stowarzyszenie twórców właściwe ze względu na rodzaj twórczości lub organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, która zarządzała prawami autorskimi zmarłego twórcy.

Na czym polega ochrona autorskich praw majątkowych twórcy ?

1. Uprawniony może żądać :

1) zaniechania naruszania;

2) usunięcia skutków naruszenia;

3) naprawienia wyrządzonej szkody:

a) na zasadach ogólnych albo

b) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu;

4) wydania uzyskanych korzyści.

2. Niezależnie od roszczeń, określonych w ust. 1, uprawniony może się domagać:

1) jednokrotnego albo wielokrotnego ogłoszenia w prasie oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie lub podania do publicznej wiadomości części albo całości orzeczenia sądu wydanego w rozpatrywanej sprawie, w sposób i w zakresie określonym przez sąd;

2) zapłaty przez osobę, która naruszyła autorskie prawa majątkowe, odpowiedniej sumy pieniężnej, nie niższej niż dwukrotna wysokość uprawdopodobnionych korzyści odniesionych przez sprawcę z dokonanego  naruszenia, na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, gdy naruszenie jest zawinione

i zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej wykonywanej w cudzym albo we własnym imieniu, choćby na cudzy rachunek.

3. Sąd może nakazać osobie, która naruszyła autorskie prawa majątkowe, na jej wniosek i za zgodą uprawnionego, w przypadku gdy naruszenie jest niezawinione,na zapłatę stosownej sumy pieniężnej na rzecz uprawnionego, jeżeli zaniechanie naruszania lub usunięcie skutków naruszenia byłoby dla osoby naruszającej

niewspółmiernie dotkliwe

Jakie wnioski w Sądzie może złożyć uprawniony ?

Sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec na wniosek uprawnionego o bezprawnie wytworzonych  przedmiotach oraz środkach i materiałach użytych do ich wytworzenia, w szczególności może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przyznaniu uprawnionemu na poczet należnego odszkodowania lub zniszczeniu. 

stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub obchodzenia technicznych zabezpieczeń przed dostępem, zwielokrotnianiem lub rozpowszechnianiem utworu, jeżeli działania te mają na celu bezprawne korzystanie z utworu.

stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub zmiany bez upoważnienia jakichkolwiek elektronicznych  informacji na temat zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, a także świadomego rozpowszechniania utworów z bezprawnie usuniętymi lub zmodyfikowanymi takimi informacjami.

Na co Sąd zwraca i co bierze pod uwagę przy rozpatrywaniu wniosku ?

sąd uwzględnia:

1) wagę naruszenia oraz 

2) interesy osób trzecich.

Sąd, dopuszczając dowód lub rozpoznając wnioski, o których mowa w ust. 1, zapewnia zachowanie tajemnicy przedsiębiorcy i innych tajemnic ustawowo chronionych tj.

1) o zabezpieczenie dowodów oraz o zabezpieczenie związanych z nimi roszczeń;

2) o zobowiązanie naruszającego autorskie prawa majątkowe do udzielenia informacji i udostępnienia określonej przez sąd dokumentacji mającej znaczenie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1;

3) o zobowiązanie innej niż naruszający osoby do udzielenia informacji, które mają znaczenie dla roszczeń, określonych w art. 79 ust. 1, o pochodzeniu, sieciach dystrybucji, ilości i cenie towarów lub usług naruszających autorskie prawa majątkowe, jeżeli:

a) stwierdzono, że posiada ona towary naruszające autorskie prawa majątkowe,

lub

b) stwierdzono, że korzysta ona z usług naruszających autorskie prawa majątkowe,

lub

c) stwierdzono, że świadczy ona usługi wykorzystywane w działaniach naruszających

autorskie prawa majątkowe, lub

 d) została przez osobę określoną w lit. a, b lub c wskazana jako uczestnicząca w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadczeniu usług naruszających autorskie prawa majątkowe, a powyższe działania mają na celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio zysku lub innej korzyści ekonomicznej, przy czym nie obejmuje to działań konsumentów będących w dobrej wierze.

Jakie domniemania prawne Sąd stosuje przy rozpatrywaniu wniosku ?

Domniemywa się, że środki i materiały  są własnością osoby, która naruszyła autorskie prawa majątkowe.

Jaki Sąd jest właściwy do rozpoznania spraw o naruszenie autorskich praw majątkowych ?

miejsca, w którym sprawca wykonuje działalność lub w którym znajduje się jego majątek, 

Kiedy Sąd powinien rozpatrzyć wniosek ?

także przed wytoczeniem powództwa rozpoznaje, nie później niż w terminie 3 dni od dnia złożenia w sądzie,  wniosek mającego w tym interes prawny:

1) o zabezpieczenie dowodów oraz o zabezpieczenie związanych z nimi roszczeń;

2) o zobowiązanie naruszającego autorskie prawa majątkowe do udzielenia informacji i udostępnienia określonej przez sąd dokumentacji mającej znaczenie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1;

3) o zobowiązanie innej niż naruszający osoby do udzielenia informacji, które mają znaczenie dla roszczeń, określonych w art. 79 ust. 1, o pochodzeniu, sieciach dystrybucji, ilości i cenie towarów lub usług naruszających autorskie prawa majątkowe, jeżeli:

a) stwierdzono, że posiada ona towary naruszające autorskie prawa majątkowe,

lub

b) stwierdzono, że korzysta ona z usług naruszających autorskie prawa majątkowe,

lub

c) stwierdzono, że świadczy ona usługi wykorzystywane w działaniach naruszających

autorskie prawa majątkowe, lub

 d) została przez osobę określoną w lit. a, b lub c wskazana jako uczestnicząca w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadczeniu usług naruszających autorskie prawa majątkowe, a powyższe działania mają na celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio zysku lub innej korzyści ekonomicznej, przy czym nie obejmuje to działań konsumentów będących w dobrej wierze.

Kiedy strona może uchylić się od obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 ?

Według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego mógłby jako świadek odmówić zeznań lub odpowiedzi na zadane mu pytanie.

Od czego Sąd może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczeniu dowodów ?

Od złożenia kaucji.

Do zabezpieczenia dowodów stosuje się odpowiednio art. 733, art. 742 i art. 744-746 Kodeksu postępowania cywilnego.

Czy od postanowienia przysługuje środek odwoławczy ?

Tak.  Zażalenie sąd rozpoznaje w terminie 7 dni.

Czy prawo autorskie ochrania wizerunek, adresata korespondencji i tajemnicę źródła informacji ?

Tak chroni.

 Czy wymagana jest zgoda na rozpowszechnianie wizerunku ?

Tak.

Czy gdy osoba otrzymała wynagrodzenie za pozowanie, zgoda jest wymagana ?

Nie.

Czy są wyjątki, od ww. zasady ?

tak.

1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Czy można rozpowszechniać korespondencję ?

Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej śmierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.

Jakie roszczenia przysługują w przypadku rozpowszechniania wizerunku lub korespondencji bez wymaganej zgody ?

Można żądać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione,
sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub – na żądanie twórcy – zobowiązać sprawcę, aby uiścił odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny. Trzeba mieć na uwadze, że roszczeń tych nie można dochodzić po upływie dwudziestu lat od śmierci tych osób.

Jak należy rozumieć tajemnicę źródła informacji ?

Twórca, a wydawca lub producent na żądanie twórcy mają obowiązek zachowania w tajemnicy źródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania związanych z tym dokumentów.

Kiedy można ujawnić tajemnicę źródła informacji ?

Za zgodą osoby, która powierzyła tajemnicę, lub na podstawie postanowienia właściwego sądu.

Jakie mamy prawa pokrewne ?

- prawo do artystycznych wykonań
- prawo do fonogramów i wideogramów
- prawo do nadań programów
- prawo do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych

Co to jest prawo do artystycznych wykonań ?

1. Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
2. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Co artyście wykonawcy przysługuje ?

wyłączne prawo do:
1) ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:
a) wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy
pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,
b) decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania
anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,
c) sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym
zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;
2) korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego
na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania – wytwarzania określoną techniką
egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego
oraz techniką cyfrową,
b) w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie
utrwalono – wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny
niż określony w lit. b – nadawania, reemitowania oraz odtwarzania,
chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza,
a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego
wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w
miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Kiedy artysta wykonawca może domagać się wynagrodzenia ?

za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone
w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.  Ponadto W przypadku nadawania, reemitowania lub odtwarzania artystycznego wykonania za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, artyście wykonawcy przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.

Artysta wykonawca podpisując umowę o współudział w realizacji z producentem utworu audiowizualnego o co powinien zadbać ?

W umowie powinno być określone która strona rozporządza i wykonuje określone znane pola eksploatacji. Gdy nie ma tego w umowie, to oznacza, że zawarcie przez artystę wykonawcę z producentem utworu audiowizualnego umowy o współudział w realizacji utworu audiowizualnego przenosi na producenta prawa do rozporządzania i korzystania z wykonania, w ramach tego utworu audiowizualnego, na wszystkich znanych w chwili zawarcia umowy polach eksploatacji.

Czy są jakieś postanowienia ogólne dotyczące praw pokrewnych ?

tak,

Definicje pojęć w prawie autorskim

Publikacja utworu

Równoczesne opublikowania utworu

Rozpowszechnienie utworu

Nadawanie utworu

Reemitowanie utworu

Wprowadzanie utworu do obrotu

Najem egzemplarzy utworu

Użyczenie egzemplarzy utworu

Odtwarzanie utworu

Techniczne zabezpieczenie utworu

Skuteczne techniczne zabezpieczenie

Informacje na temat zarządzania prawami

Przykładowe oświadczenie zgody wysyłane przez Studia Filmowe Wykonawcom

OŚWIADCZENIE ZGODY

FILM (TYTUŁ ROBOCZY)
IMIĘ I NAZWISKO WYKONAWCY
ADRES WYKONAWCY
NUMER TELEFONU WYKONAWCY
ADRES MAILOWY WYKONAWCY
NAZWA STUDIA FILMOWEGO
ADRES STUDIA FILMOWEGO
NUMER TELEFONU STUDIA FILMOWEGO
ADRES MAILOWY STUDIA FILMOWEGO
SZCZEGÓŁOWY OPIS UDZIAŁU WYKONAWCY W FILMIE
OKRES UDZIAŁU WYKONAWCY W PRODUKCJI FILMU
DATA SPORZĄDZENIA NINIEJSZEJ UMOWY

Niniejszy dokument sporządzono w celu potwierdzenia ustaleń pomiędzy Studiem Filmowym a Wykonawcą, na mocy których w związku z umożliwieniem Wykonawcy udziału w Filmie (zwanego dalej „Udziałem”), jak również wykorzystaniem Udziału w Filmie oraz jego utrwaleniem.

Wykonawca oświadcza, iż widział materiały filmowe z jego udziałem, wykorzystane w Filmie i w tym zakresie:

1.               Wykonawca nieodpłatnie zgadza się na utrwalenie oraz/lub na nadanie oraz/lub na transmisję oraz/lub na nadanie na żywo lub tak jak na żywo Udziału i niniejszym udziela na rzecz Studia Filmowego wszelkie prawa obejmujące w szczególności lecz bez ograniczeń prawa autorskie, prawa do artystycznego wykonania w Udziale, jak również wszelkie zgody niezbędne do umożliwienia Studiu Filmowemu korzystania z Udziału w najszerszym możliwym zakresie bez ograniczeń terytorialnych i czasowych na wszelkich nośnikach, także obecnie nieznanych lub w przyszłości opracowanych lub wynalezionych, bez dodatkowych płatności, odpowiedzialności (za wyjątkiem wyraźnie określonej w niniejszej umowie) lub podziękowań w stosunku do Wykonawcy. Prawa udzielone obejmują w szczególności:

1.1            utrwalenie i zwielokrotnianie Udziału wszelkimi technikami, w tym wszelkimi technikami zapisu magnetycznego, wszelkimi technikami światłoczułymi, optycznymi i cyfrowymi, za pomocą wszelkich dostępnych analogowych i cyfrowych metod zapisu, odczytu i transmisji, na nośnikach wszelkiego rodzaju, w szczególności magnetycznych, magneto-optycznych, stałych i trwałych pamięci półprzewodnikowych i systemów komputerowych (macierzy danych), na jakimkolwiek nośniku audiowizualnym, a w tym na nośnikach video, DVD, CD, taśmie światłoczułej, magnetycznej i dysku komputerowym, w sieci multimedialnej (w tym Internet);

1.2            wprowadzanie Udziału do obrotu na nośnikach wszelkiego rodzaju;

1.3            wprowadzenie Udziału do pamięci komputera;

1.4            wyświetlanie (w tym wyświetlanie Udziału na pokładach samolotów oraz statków w ramach usługi przewozu osób, a także w hotelach);

1.5            publiczne odtwarzanie;

1.6            rozpowszechnianie Udziału za pomocą sieci teleinformatycznych lub telekomunikacyjnych, w tym również wprowadzanie Udziału do pamięci serwerów funkcjonujących w ramach sieci teleinformatycznych ogólnie dostępnych w rodzaju Internetu w celu umożliwienia przesyłania zapisów Udziału użytkownikom tych sieci;

1.7            najem;

1.8            użyczenie;

1.9            nadawanie za pomocą wizji lub fonii przewodowej lub bezprzewodowej przez stację naziemną;

1.10         nadawanie za pośrednictwem satelity, w tym publiczny przekaz satelitarny; poprzez sieci telewizji kablowej, w sieciach teleinformatycznych, w tym simulcasting i webcasting, w sposób kodowany lub nie, a także w ramach telewizji mobilnej (DVB-H, DVB-SH itp.)

1.11         reemitowanie (rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu organizacji telewizyjnej do powszechnego odbioru (również dla podmiotów świadczących usługi dla ludności) - w tym również rozpowszechnianie przez sieci telewizji kablowej, sieci telekomunikacyjne, sieci internetowe i platformy cyfrowe);

1.12         rozpowszechnianie Udziału w ramach systemów tzw. odpłatności-za-pokaz (pay per view), tj. równoczesne i integralne rozpowszechnianie za pomocą wizji przewodowej bądź bezprzewodowej przez stację naziemną, za pośrednictwem satelity, sieci kablowych lub teleinformatycznych, Udziału nadawanego przez inną organizację telewizyjną za opłatą wnoszoną przez użytkownika końcowego

1.13         rozpowszechnianie Udziału w ramach usługi tzw. wideo na żądanie (video-on-demand),(near video-on-demand)(push video-on-emand) tj. udostępnianie utworu za opłatą lub bez wnoszoną przez użytkownika końcowego lub abonamentu na żądanie (subscription-on-demand), tj. udostępnianie utworu w ramach posiadanego przez użytkownika końcowego abonamentu, na indywidualne żądanie użytkownika, w miejscu lub czasie dowolnie przez niego wybranym;

1.14         publiczne udostępnianie Filmu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym w tym streaming, downloading, podcasting

2.               W uznaniu potrzeb produkcji filmowej Wykonawca wyraża swą zgodę i potwierdza, że Studio Filmowe uprawnione jest do edycji, kopiowania, wprowadzania dodatków i uzupełnień, skrótów, adaptowania lub dokonywania tłumaczeń Udziału według swojego uznania oraz, w odniesieniu do Udziału, Wykonawca niniejszym nieodwołalnie upoważnia Studio Filmowe, jego następców prawnych i licencjobiorców do wykonywania w imieniu Wykonawcy wszelkich praw osobistych oraz praw wykonawczych wynikających w szczególności z polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. oraz analogicznych praw wynikających z ustawodawstwa jakiejkolwiek jurysdykcji włączając w to w szczególności zobowiązanie się do powstrzymania się w stosunku do Studia Filmowego z wykonywaniem jakichkolwiek praw osobistych.

3.               Wykonawca niniejszym udziela Studiu Filmowemu wyłącznego prawa do używania nazwiska, wizerunku oraz przedstawiania wydarzeń, przypadków, sytuacji oraz przeżyć z życia Wykonawcy, które związane są z Udziałem w Filmie w jakikolwiek sposób oraz jakimkolwiek środkami w zakresie wymaganym przez Studio Filmowe.

4.               Wykonawca wyraża zgodę, że nie będzie uczestniczył lub w jakikolwiek inny sposób brał udział w jakimkolwiek innym filmie lub produkcji telewizyjnej opartej o fabułę Filmu.

5.               Wykonawca niniejszym nieodwołalnie zrzeka się oraz zwalnia Studio Filmowe z odpowiedzialności, a także potwierdza, iż nie będzie występować ani wspierać powództwa lub jakiegokolwiek żądania podobnego rodzaju (obejmującego w szczególności jakiekolwiek żądanie oparte na prawie do ochrony przed zniesławieniem, prawie do prywatności lub poufności) przeciwko Studiu Filmowemu lub jego następcom w odniesieniu do wizerunku Wykonawcy utrwalonego w Filmie.

6.               Niniejszym Wykonawca udziela Studiu Filmowemu prawa do prowadzenia działalności reklamowej w odniesieniu do Udziału, Filmu oraz jakiegokolwiek innego utworu, w którym Udział może być wykorzystany oraz do korzystania i rozpowszechniania Udziału, imienia i nazwiska Wykonawcy, zdjęcia oraz wizerunku, jak również szczegółów o Wykonawcy dla powyższych celów.

7.               Studio Filmowe nie podejmuje na siebie zobowiązania do nadania, wystawienia lub innego wykorzystania Udziału.

8.               Wykonawca zobowiązuje się i gwarantuje, że:

8.1.    jest w pełni uprawniony do udzielenia Studiu Filmowemu wszelkich praw w odniesieniu do Udziału

8.2.    żaden element Udziału nie narusza praw autorskich lub jakichkolwiek praw osób trzecich, a także nie narusza jakichkolwiek stosunków zobowiązaniowych, jak również obowiązku zachowania poufności, ani nie stanowi niezastosowania się do nakazu sądu, jak również nie ma charakteru zniesławiającego

8.3.    ukończył 18 rok życia

8.4.  zachowa w poufności oraz nie udostępni jakiemukolwiek podmiotowi trzeciemu żadnej poufnej informacji, zdjęć lub innego materiału odnoszącego się do Studia Filmowego lub Filmu, lub kogokolwiek uczestniczącego w Filmie,         o czym Wykonawca dowiedział się w rezultacie uczestnictwa Wykonawcy w Filmie; oraz

8.5. Wykonawca potwierdza, że Studio Filmowe nie będzie ponosiło odpowiedzialności za jakiekolwiek straty, szkody lub uszkodzenia poniesione przez Wykonawcę w związku z udziałem Wykonawcy w Filmie za wyjątkiem śmierci lub uszkodzeń ciała spowodowanych niedbalstwem Studia Filmowego

9.               Wykonawca niniejszym zobowiązuje się, że przed pierwszym publicznym rozpowszechnieniem Filmu nie udzieli jakiejkolwiek osobie w celu opublikowania w mediach żadnego wywiadu ani nie wyda żadnego oświadczenia, zdjęć ani innego materiału odnoszącego się do Wykonawcy lub zawierającego wystąpienie Wykonawcy podobne do Udziału lub odnoszącego się do podobnego przedmiotu bez uprzedniej pisemnej zgody Studia Filmowego.

10.            Wykonawca niniejszym podejmuje w stosunku do Studia Filmowego nieodwołalne zobowiązanie w zakresie przejęcia odpowiedzialności w stosunku do wszelkich podmiotów z tytułu ponoszenia kosztów, podnoszonych żądań, wydatków i odpowiedzialności (obejmującej bez ograniczeń koszty prawne oraz jakiekolwiek sumy związane z obsługą prawną) będące rezultatem naruszenia przez Wykonawcę któregokolwiek ze zobowiązań na podstawie niniejszej umowy.

11.            Wszelkie prawa przysługujące Studiu Filmowemu na podstawie niniejszej umowy mogą być przedmiotem dalszego upoważnienia lub licencji ze strony Studia Filmowego w stosunku do podmiotów trzecich.

12.            Niniejsza umowa będzie regulowana oraz interpretowana zgodnie z prawem materialnym oraz proceduralnym Rzeczpospolitej Polski a strony wyrażają zgodę na wyłączną jurysdykcję sądów polskich. Właściwym sądem do rozstrzygania sporów wynikających z niniejszej umowy będzie wyłącznie Sąd Okręgowy w Warszawie.

 ........................................................................

W imieniu i na rzecz Studia Filmowego

Niniejszym potwierdzam odbiór oraz akceptuję treść niniejszego pisma

Podpisano ………………………………………..

WYKONAWCA ..................................................

Data ........................................................

Wojny patentowe

Samsung wygrał z Applem. Spór o prawa patentowe do smartfonów i tabletów. 

Sąd uznał, że minimalistyczny wygląd koreańskich urządzeń z serii Galaxy nie narusza praw patentowych Apple.

Rozmiar urządzenia umożliwiający wygodne trzymanie go w ręku, ekran zajmujący większą część powierzchni Smartfona czy umieszczenie głośnika na wierzchu to cechy funkcjonalne niż estetyczne.

Samsung przegrał procesy w Niemczech, Holandii w wyniku czego zmuszony został do zmiany programu Smartfonów Galaxy III i liftingu wzornictwa tabletu Galaxy.

15 czerwca 2012 r.

Wyrok w sprawie filmu o korporacji Amway

W 1997 r. proces został wytoczony przez firmę Amway ( sieć networkingowa- sieć bez sprzedaży detalicznej) przeciw TVP i procudentowi filmu pt. " Witajcie w życiu". Film ujawnia techniki oddziaływania na ludzi stosowane w amerykańskiej korporacji, prowadzącej tzw. sprzedaż bezpośrednią. W 56- minutowym filmie kilku dystrybutorów  Amwaya przedstawiło ideologię firmy, metody werbowania współpracowników i fragmenty szkoleń. Sceny z ich udziałem połączono z inscenizacjami przy udziale aktorów. Jeszcze przed emisją film został zaskarżony przez korporację i kilku jej dystrubutorów zarzucili oni manipulację i narażenie na utratę zaufania społecznego. 

Sąd postanowił zabezpieczyć powództwo zakazując emisji filmu w TVP. Film pojawił się jednak w obiegu nieoficjalnym., sprzedawany był m.in. na bazarach, jest też w internecie. Nagradzano go na festiwalach, gdzie odbywały się pokazy zamknięte. 

W 2004 Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił pozew Amwaya, uznając że film jedynie krytycznie ocenia " dążenie do sukcesu za wszelką cenę ". W 2005 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok i zakazał TVP emisji. Rok później Sąd Najwyższy nakazał ponowny proces, w którym wypowiedziałby się biegły od " dokumentów fabularyzowanych". Ten uznał, że w reportażu można posłużyć się inscenizacją: Amway podkreśla jednak, że inscenizacją była większość filmu. Reżyser twierdzi, że nakręcił film o przemianach świadomości społecznej. Dodał, że sceny inscenizowane odtwarzają prawdziwe sytuacje. Opowiadał o technikach psychologicznych, które niszczą ludzką autonomię, powodują, że wielu dystrybutorów po zakończeniu pracy trafia pod opiekę psychologiczną.  Techniki psychologiczne to firma Amway zatrudnia jakiegoś celebrytę, polityka, kogoś godnego zaufania. Gdyż ich filozofią jest otaczać się ludźmi sukcesu, otaczać się ludźmi bogatymi. Nie można przebywać wśród biednych, bo staniesz się biednym. Bieda wg nich jest stanem świadomości, a nie stanem materialnym :). Dystrybutorzy robią listy, szukają aktywnych ludzi, najbogatsze osoby. Głos musi być entuzjastyczny, radosny.Gdy ktoś zadaje niezręczne pytania to udają sie, że spieszą sie. Używają wykrętu. Ja Cię bardzo przepraszam, ale muszę kończyć, bo mi się mięso przypala ;-). Gdy jest trudne pytanie. Można odpowiedzieć, świetne pytanie. Jak się spotkamy to Ci opowiem. A gdy ktoś powie słuchaj, a czy to nie Amway ? Odpowiedz  a czy słyszałeś o organizacji Network nr 1 ? Musimy założyć systemek kłamstewek. Dzielą ludzi na grupy. Powtarzają jak mantrę, używać tylko produktów firmy amway. Dlaczego tak ładnie wyglądasz ? Bo używam produktów amway. A przede wszystkim liczy się obrót, obrót, obrót. Eliminują negatywne wpływy. Czytają plan celów i osiągnięcia. Jestem wspaniały, zdrowy i entuzjastyczny. Powtarzają sobie ludzie będą mieli lepszy dzień bo mnie spotkali. Proszę aby moje marzenie nie umarło. Jeżeli ktoś jest przeciętny to zmieni swoją osobę na taką przebojową jak ja. Masakra totalne pranie mózgu. 

Polska pozwana przez firmy farmaceutyczne, że kradnie własność intelektualną.

7 maja 2012 r.

Likwidacja instytucji sprostowania w prawie prasowym

Szykują się zmiany prawa prasowego. Senatorowie chcą zlikwidować instytucję sprostowania. Wprowadzając w jego miejsce odpowiedź prasową. W przeciwieństwie do sprostowania, odpowiedź prasowa nie musi odnosić się do faktów. Mogłaby ją wysłać każda osoba dotknięta publikacją. Redakcja miałaby obowiązek to wydrukować.

Rząd apeluje o zrównanie stawki VAT na książki papierowe i elektroniczne, o zaostrzeniu kar za kradzież własności intelektualnej, o likwidację prawa prasowego, cyfryzację urzędów i bibliotek do 2013 r. ale też o powołanie sądu patentowego oraz otwarcie publicznych baz danych.

Instalację systemu automatycznego filtrowania treści niezgodne z kartą

ACTA jest niezgodna z Kartą Praw Podstawowych. Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że nie można zmusić dostawców internetu do instalacji systemu automatycznego filtrowania treści, by zapobiec nielegalnemu pobieraniu plików.

 Wyrok Trybunału dotyczył sprawy między belgijską organizacją ochrony praw autorskich SABAM a dostawcą internetu, firmą Scarlet. W pozwie zarzucono firmie brak działań zapobiegających nielegalnemu pobieraniu plików przez internautów, podaje gazeta.pl.

W pierwszej instancji sąd nakazał wprowadzenie mechanizmu automatycznego filtrowania treści, co pozwoliłoby na blokadę nielegalnego ściągania. Firma odwołała się jednak od wyroku. 24 stycznia br. Trybunał Sprawiedliwości poparł apelację, podkreślając wagę nadrzędności ochrony konsumenta wynikającej z Karty Praw Podstawowych UE.

"Efekty niniejszego pozwu nie ograniczałyby się do Scarlet, jako że system filtrowania byłby odpowiedzialny za naruszanie podstawowych praw klientów firmy, ich praw do ochrony danych osobowych i praw do otrzymywania lub udzielania informacji chronionych zapisami Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej" - orzekł TS.

Orzeczenie Trybunału dotyczy bezpośrednio porozumienia ACTA, które, jak twierdzą eksperci, może doprowadzić do konieczności filtrowania treści przez operatorów. Uniemożliwia to praktycznie podpisanie porozumienia przez państwa objęte ochroną Karty Praw Podstawowych.

Nie dotyczy to jednak polskich konsumentów. W 2007 r. rząd Jarosława Kaczyńskiego zdecydował (a rząd Tuska podtrzymał tę decyzję), że Polska przyjmie tzw. protokół brytyjski, ograniczający stosowanie Karty.

Sprawa Le Corbusier - sprzedaż zdjęć bez zgody twórcy stanowi naruszenie praw autorskich

getty images  wezwał fotografów umieszczających swoje zdjęcia na portalach do poinformowania, czy na zamieszczonych zdjęciach widnieją designerskie meble. Jeżeli istnieją getty images musi je natychmiast usunąć. Tak szeroki zakres ochrony utworów chronionych prawem autorskim budzi wiele wątpliwości. Czy zawsze sprzedaż zdjęcia chronionego dzieła, bez zgody twórcy powinna być traktowana jako naruszenie praw autorskich ? Czy uznawanie za naruszenie powinno być ograniczone do sytuacji gdy chroniony przedmiot stanowi punkt centralny i istotę zdjęcia ?
Wydaję się, że łagodniej należy traktować sytuację gdy chronione dzieło znajduje się na zdjęciu przypadkowo. Na to pytanie prawo nie udziela jednoznacznej odpowiedzi.

Fotografia - należy rozróżniać dwa potencjalne i odrębne przedmioty ochrony. Ochronie może podlegać sama fotografia jako dzieło autorskie. Warunkiem ochrony jest aby fotografia zawierała w sobie przejaw działalności twórczej o charakterze indywidualnym. Każde zdjęcie będzie podlegać odrębnej ocenie. Gdy uznamy, że mamy do czynienia z utworem. Ochrona przysługuje autorowi fotografii. Od ochrony autora zdjęcia jako twórcy utworu należy rozróżnić ochronę osób i przedmiotów znajdujących się na zdjęciu.

Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na niej przedstawionej, chyba, że osoba otrzymała zapłatę za pozowanie.

Meble - utwory takie jak meble mogą być zarejestrowane jako wzory przemysłowe. Wówczas ochrona jest kumulatywna - prawo autorskie i z przepisów prawa własności przemysłowej.

Zwielokrotnianie dzieła -  jest polem eksploatacji objętym monopolem autorskim, wymaga ono zgody autora utrwalonego dzieła. Wyjątkiem jest np. dzieła architektoniczne udostępnione na drogach, ulicach, placach, ogrodach, można je fotografować nawet w celach zarobkowych jednak z wyjątkiem wystawiania go jako dzieła artystycznego.

Sprzedaż za zgodą twórcy- nie ma przeszkód aby utrwalać dzieła sztuki na zdjęciach, sprzedaż takiego zdjęcia bez zgody twórcy jest niedozwolona.



Neutralność sieci- różne definicje

Łącza internetowe nie powinny nikogo faworyzować, powinny przenosić pakiety danych niezależnie od ich pochodzenia, przeznaczenia i zawartości.

Federalna Komisja Łączności w USA przyjęła nowe regulacje w 2011. Zakaz blokowania zgodnego z prawem ruchu w sieci oprócz uzasadnionych przypadków ( blokowanie spamu bądź ataki na sieć). Ponadto otwartość operatorów co do polityki zarządzania siecią, żeby konsumenci wiedzieli co jest blokowane a co nie jest.

Zakaz nieuzasadnionej dyskryminacji- jedne informacje są przesyłane szybciej niż pozostałe.

Operator komórkowy ma większe możliwości blokowania przesyłu. Firmy łączności bezprzewodowej słusznie podkreślają, że ich pasma są mniej pakowne niż łącza stałe.

2 miliony nazw w domenie .pl

2011-01-05, 08:46

W nocy z 3 na 4 stycznia 2011 roku w prowadzonym przez Naukową i Akademicką Sieć Komputerową (NASK) krajowym rejestrze domen internetowych została zarejestrowana dwumilionowa domena pod nazwą tu-tam.pl. W ciągu dwóch ostatnich lat ich liczba wzrosła o 100 proc. Dwadzieścia lat po przyłączeniu do Internetu Polska zajmuje piąte miejsce w Europie pod względem ilości zarejestrowanych domen.

Przekroczenie pierwszego miliona zarejestrowanych domen internetowych zajęło Polsce 17 lat. Natomiast wzrost tej liczby o kolejny milion wyniósł zaledwie 2 lata. Świadczy to o dynamicznym rozwoju Internetu w Polsce. Według wyników badań GUS w 2010 r. 65,5 proc. przedsiębiorstw miało swoją stronę internetową (w 2007 r. tylko 53,2 proc.), a 63,4 proc. gospodarstw domowych posiadało dostęp do Internetu (w 2007 r. 41 proc.)*.

(Statystyki własne NASK)

Wysoka liczba nowych rejestracji, a także odnowienia posiadanych abonamentów tylko w samym 2010 roku wyniosły ponad 1 milion, co oznacza prawie 2900 rejestracji dziennie. Tak duża dynamika wzrostu liczby nazw domeny .pl, która w roku 2010 osiągnęła prawie 23 proc., stawia Polskę na pierwszym miejscu pośród wszystkich rejestrów z Unii Europejskiej. 

Dwa miliony domen Polska osiągnie jako piąty kraj w Europie, wyprzedzając między innymi Francję, Hiszpanię i Belgię.

(Statystyki własne NASK)

Przyczyny dynamicznego wzrostu

Na osiągnięcie ponad 2 milionów zarejestrowanych nazw domen .pl w tak krótkim czasie wpływ miał rozwój Programu Partnerskiego NASK, który daje szansę zaistnienia nowym podmiotom na rynku domen internetowych 
– mówi Michał Chrzanowski, dyrektor NASK i dodaje -
 W 2010 roku podpisało z nami umowę aż 37 nowych podmiotów z różnych części świata. W sumie współpracujemy już z 148 Partnerami.

Program Partnerski działa od 2003 r. Umożliwia Partnerom samodzielne rejestrowanie i obsługę nazw domeny, natomiast abonentom ułatwia wybór najbardziej atrakcyjnej oferty. Partnerzy obsługują obecnie ponad 98 proc. nazw domeny .pl. Sukces NASK należy zatem postrzegać również jako sukces Partnerów, bez których rozwój wszystkich nazw internetowych zarejestrowanych w domenie .pl byłby znacznie wolniejszy.

O Naukowej i Akademickiej Sieci Komputerowej (NASK)
NASK instytut badawczy podłączył w 1991 r. Polskę do Internetu. Pełni rolę krajowego rejestru, który utrzymuje i dba o bezpieczeństwo wszystkich nazw internetowych zarejestrowanych w domenie .PL. Jest także polskim operatorem sieci transmisji danych, a w jego strukturach działa zespół CERT Polska, który zajmuje się bezpieczeństwem sieciowym. W ramach Akademii NASK  realizowany jest Program Komisji Europejskiej Safer Internet, obejmujący szereg działań edukacyjnych zmierzających do podniesienia poziomu bezpieczeństwa dzieci korzystających z Internetu. Instytut podlega bezpośrednio Ministerstwu Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

---

*Na podstawie "Społeczeństwo informacyjne w Polsce. Wyniki badań statystycznych z lat 2006-2010", Główny Urząd Statystyczny.

Kontakt dla mediów:
Anna Maj
Menedżer ds. Public Relations
e-mail:
Anna.Maj@nask.pl
tel.: (48) 600 005 396
www.nask.pl

Megauploud został zamknięty.

Jeden z czołowych serwisów zajmujących się hostingiem plików - MegaUpload.com - został w czwartek zamknięty przez Departament Sprawiedliwości USA w związku z zarzutami o piractwo. Nie działa także powiązana z serwisem, przeznaczona do hostowania i strumieniowego oglądania materiałów wideo usługa MegaVideo. Trwa akcja odwetowa hakerów z grupy Anonymous.

Departament Sprawiedliwości USA poinformował, że przeprowadził działania, których skutkiem było wyłączenie serwisu MegaUpload zajmującego się hostowaniem plików. Akcja była konsekwencją oskarżeń o rozpowszechnianie pirackich treści, które można było pobrać za pośrednictwem MegaUpload.

W wyniku podjętych działań aresztowano szefów serwisu - łącznie o udział w nielegalnym procederze oskarżono 7 osób. Każda z nich może trafić do więzienia nawet na 50 lat. Wymiar sprawiedliwości zajął także aktywa należące do MegaUpload, których wartość wstępnie oszacowano na 50 milionów dolarów. Według Departamentu Sprawiedliwości działalność MegaUpload naraziła właścicieli praw autorskich na 500 milionów dolarów strat.

Warto zauważyć, że prawnik MegaUpload - Ira Rothken - dowiedział się o działaniach wymiaru sprawiedliwości z komunikatu prasowego. Jak zauważył, zajęcie aktywów firmy - w tym serwerów w Wirginii i Waszyngtonie - nastąpiło jeszcze przed przesłuchaniem oskarżonych. Rothken nie miał więc szansy w jakikolwiek sposób zareagować na akcję Departamentu Sprawiedliwości. Prawnik zapowiedział już, że jego zdaniem zarzuty stawiane kierownictwu MegaUpload są niedorzeczne i zrobi wszystko, by zostały szybko oddalone.

Zamknięcie MegaUpload wywołało oburzenie wśród użytkowników serwisu i internautów opowiadających się za wolnością Sieci. W akcję odwetową skierowaną przeciwko władzy i koncernom fonograficznym zaangażowali się już hakerzy z grupy Anonymous. Anonimowi zablokowali między innymi dostęp do stron internetowych Departamentu Sprawiedliwości USA i Universal Music Group.

Na wniosek amerykańskiej prokuratury władze Nowej Zelandii aresztowały mieszkającego w tym kraju a pochodzącego z Niemiec twórcę Megaupload Kima Dotcom, znanego również jako Kim Schmitz. Oprócz niego zatrzymano trzech innych pracowników portalu.

W akcji wzięło udział 70 policjantów, którzy zabezpieczyli ich domy oraz luksusowe samochody. Amerykanie zapowiedzieli złożenie wniosku o ekstradycję. Aresztowanym postawiono zarzut kradzieży własności intelektualnej na kwotę ponad pół miliarda dolarów.

Strona internetowa mającej siedzibę w Hong Kongu firmy Megaupload, z której korzysta 150 milionów aktywnych użytkowników, została zablokowana. W dopowiedzi hackerzy z grupy Anonymus zaatakowali portale internetowe rządu Stanów Zjednoczonych oraz amerykańskiego przemysłu filmowego.

Atak polega na wygenerowaniu tak dużego ruchu, że używanie jest praktycznie niemożliwe. Strona internetowa FBI została już odblokowana ale z portalu Departamentu Sprawiedliwości nie da się korzystać.

źródło: polskieradio.pl

Rozpoznawanie twarzy na Facebooku narusza prawo

Nowa funkcja rozpoznawania twarzy na Facebooku narusza prawo – uznał jeden z niemieckich landów. Funkcja wykorzystująca nowoczesne technologie biometryczne została rozszerzona na europejskich użytkowników portalu w czerwcu tego roku. Hamburski komisarz ds. ochrony danych osobowych Johannes Caspar, który wywołał temat zamierza walczyć z Facebookiem na poziomie unijnym. Tak, by w 27 państwach UE funkcja rozpoznawania twarzy była nielegalna.

źródło:

gazetaprawna.pl

Należy chronić swój design

- prawne aspekty ochrony produktu

Jak temu zapobiec ? Jak się chronić przed naśladownictwem ?

- zapewnij poufność
- zadbaj o prawa autorskie
- rejestruj wzory przemysłowe
- zwalczaj nieuczciwą konkurencję
- chroń rozwiązania techniczne
- korzystaj z uzyskanej wyłączności

Nie ujawniaj swoich pomysłów dopóki nie masz pewności, że Twoje prawa zostały w należyty sposób zabezpieczone.

Zadbaj o POUFNOŚĆ oraz o odpowiednie umowy z projektantami przenoszące autorskie prawa majątkowe i gwarantujące prawo do komercyjnego korzystania z efektów pracy twórczej projektanta.

Pamiętajmy, że każdy wytwór, który ma cechy utworu, podlega ochronie prawa autorskiego bez potrzeby rejestrowania i wnoszenia opłat.

Rejestruj swoje produkty jako wzory przemysłowe uzyskując ochronę na terytorium:
- Polski- Urząd Patentowy RP
-wszystkich krajów Uni Europejskiej - OHIM
- krajów spoza UE - WIPO

Wzorem przemysłowym jest nowa i indywidualna postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy takie jak
- linie
- kontury
- kształty
- kolorystyka
- struktura
- ornamentacja

Wzorem przemysłowym może być forma dwuwymiarowa tj. motyw na poduszce jak i forma przestrzenna np. kształt krzesła.

Rejestracyjny system ochrony wzorów przemysłowych umożliwia uzyskanie ochrony nawet w ciągu kilku dni.

Inowacyjność. Użyteczne i funkcjonalne ROZWIĄZANIA TECHNICZNE mogą podlegać ochronie przewidzianej dla wynalazków i wzorów użytkowych.

Patenty są udzielane na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

Wzory użytkowe to nowe i użyteczne rozwiązania o charakterze technicznym, dotyczącym kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci.
Okres ochrony:
wzór przemysłowy- 25 lat
patent - 20 lat
wzór użytkowy - 10 lat

rejestrując wzory, patentując wynalazki nabywasz wyłączność do korzystania z chronionego produktu w sposób zarobkowy lub zawodowy na wybranym terytorium, a jednocześnie uzyskujesz prawo zakazywania osobom trzecim.
- wytwarzania
-używania
- oferowania
- wprowadzania do obrotu
- importu
- eksportu

produktów wykorzystujących Twoje rozwiązanie techniczne

Mając ochronę możesz:
- sam korzystać ze swojego prawa
- udzielać upoważnienia ( licencji ) innym podmiotom w zamian za opłaty licencyjne

W zależności od ochrony masz prawo:
- zaniechać nieuczciwych działań,
-zapłaty odszkodowania
-wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści
- zniszczenia bezprawnie wytworzonych produktów
- opublikowania w prasie wydanego przez sąd orzeczenia lub przeprosin

Nieprecyzyjne przepisy co powoduje sprzeczne interpretacje ACTA

W końcu również Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji zwróciło uwagę na nieprecyzyjne przepisy w umowie międzynarodowej

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji opublikowało komentarz do ACTA. Zdaniem jego autorów umowa jest nieprecyzyjna i pozostawia wiele miejsca na sprzeczne interpretacje.

Adresatem postanowień ACTA jest państwo sygnatariusz umowy (strona). Umowa definiuje pirackie towary jako towary będące kopiami, stworzone bez zgody uprawnionej osoby oraz wytworzone z przedmiotu, którego skopiowanie stanowi naruszenie prawa autorskiego.

Definicja nie zawiera wprost przesłanki bezprawności. Polskie prawo autorskie przewiduje tzw. dozwolony użytek, w ramach którego można skopiować całość utworu w celach osobistych. Definicja ACTA kłóci się więc z naszym prawem.

Resort zwraca uwagę, że ocena legalności kopii nie jest związana z krajem pochodzenia. Plik skopiowany legalnie w Polsce w innym państwie będzie nielegalny.

Art. 6 ACTA określa gwarancje dotyczące dochodzenia i egzekwowania praw, m.in. zasadę proporcjonalności między naruszeniem a interesami stron trzecich, nieograniczanie uczciwego handlu. Są to bardzo ogólne sformułowania ocenne.

Niejasne przepisy, takie jak art. 6, są interpretowane zgodnie z celami umowy, a celem ACTA jest zaostrzenie ochrony prawnoautorskiej.

W art. 8 i 12 mowa jest z kolei o wydaniu przez sąd nakazu zastosowania środków zabezpieczających wobec osoby trzeciej, czyli takiej, która nie bierze udziału w postępowaniu. Na gruncie polskich przepisów jest to niemożliwe.

Ministerstwo jako poważny mankament umowy wskazuje jej nieprecyzyjne przepisy karne i brak definicji zasadniczych pojęć określających znamiona przestępstw (art. 23 i 24).

Ponadto ACTA posługuje się pojęciem „towar podrobiony". Wątpliwe, czy można przez to rozumieć także cyfrowe kopie, które nie mają formy fizycznej.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 państwa mają wspierać wspólne działania przedsiębiorców na rzecz zwalczania naruszeń praw autorskich. Przepis ten jest krytykowany jako promujący samoregulację.

Ministerstwo przyznaje, że obawy mogą być zasadne, bo może to grozić np. odcinaniem dostępu do Internetu bez podstawy prawnej na mocy prywatnych porozumień dostawców.

Do czego Acta zobowiązuje polskiego ustawodawcę ? 


ATAK HAKERÓW NA STRONĘ SEJMU

Jako pierwsza przestała działać strona internetowa Sejmu. Wczoraj późnym wieczorem nie można było również wejść na strony Kancelarii Premiera, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Atak hakerów na rządowe strony internetowe?


Do ataków przyznała się na Twitterze grupa hakerów Anonymous. Jak informuje onet.pl ich działanie ma związek z kontrowersyjnymi regulacjami znanymi jako ACTA (Anti-Counterfeiting Trade Agreement), czyli międzynarodowym porozumieniem dotyczącym walki z naruszeniami własności intelektualnej. Polska ma podpisać ACTA 26 stycznia w Tokio.

Aktualnie strony z rozszerzeniem gov. pl działają, ale co chwila pojawiają się informacje że wejście na niektóre z nich jest utrudniony.

Anti-Counterfeiting Trade Agreement

Umowa handlowa dotycząca zwalczania obrotu towarami podrabianymi (ang. Anti-Counterfeiting Trade Agreement, ACTA) – projektowane porozumienie wielostronne, mające narzucić międzynarodowe standardy w walce z naruszeniami własności intelektualnej[1].

Umowa handlowa zainicjowana przez Stany Zjednoczone.

Dokument ustanawia szereg regulacji prawnych o globalnym zasięgu. Do porozumienia może przyłączyć się każde państwo zainteresowane współpracą w ramach powstających struktur[2].

Powołane do życia ciała administracyjne będzie zupełnie niezależne od istniejących obecnie międzynarodowych instytucji, zajmujących się dotychczas tymi zagadnieniami: Światowej Organizacji Handlu (WTO), Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) czy innych agend Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ)[1][3].

Przedmiotem regulacji są kwestie obrotu podrabianymi dobrami, zasady handlu lekami generycznymi ( lekami zamiennikami) oraz problem rozpowszechniania dzieł prawnie chronionych poprzez Internet (tzw. piractwo medialne)[4].

Spis treści [ukryj]
1 Historia prac nad porozumieniem
1.1 Proces ratyfikacji w Europie
2 Treść porozumienia
3 Krytyka
4 Zobacz też
5 Przypisy
6 Linki zewnętrzne

Historia prac nad porozumieniem[edytuj]

Pomysł międzynarodowego porozumienia był rozwijany przez Japonię i Stany Zjednoczone od 2006 roku. Kanada, Unia Europejska oraz Szwajcaria przyłączały się kolejno do rozmów wstępnych w latach 2006 i 2007.

Oficjalne negocjacje, do których przystąpiły również Australia, Meksyk, Maroko, Nowa Zelandia, Korea Południowa oraz Singapur, otwarto w czerwcu 2008 r.

Szczegóły dyskutowanych zmian miały pozostać tajne, co nie zapobiegło jednak serii przecieków w 2008[5], 2009[4] i 2010[6] r.

Duży niepokój wśród mediów wzbudziła już pierwotna wersja robocza, opublikowana 22 maja 2008 r. przez serwis WikiLeaks. Poza stronami rządowymi, treść umowy była konsultowana z komitetem doradczym, złożonym z przedstawicieli dużych korporacji amerykańskich[7].

Podczas piątej rundy negocjacji w Maroku w lipcu 2009 uczestnicy potwierdzili chęć zakończenia negocjacji „tak szybko jak to możliwe w 2010 r.”[8]. Ostatecznie 20 kwietnia 2010 r. udostępniono publicznie wersję oficjalną projektu porozumienia[9].

Spotkała się ona ze sprzeciwem środowisk akademickich, praktykujących prawników oraz organizacji pożytku publicznego. Podczas konferencji w Washington College of Law (czerwiec 2010 r.) wydali oni wspólne oświadczenie, w którym podkreślali, że bieżąca wersja ACTA zagraża licznym aspektom interesu publicznego.Grupa emerytowanych profesorów prawa podpisała się pod petycją skierowaną do prezydenta Stanów Zjednoczonych o wstrzymanie prac nad umową i wprowadzenie do niej istotnych zmian[10]. Kolejna wersja projektu porozumienia wypłynęła po zakończeniu ostatniej, 11. rundy negocjacji w Tokio 2 października 2010 r.[11] Gotowy tekst został zaprezentowany 15 listopada 2010 r.[12]

1 października 2011 w Tokio umowę podpisały: Kanada, Stany Zjednoczone, Australia, Japonia, Maroko, Nowa Zelandia, Singapur i Korea Południowa. Meksyk, Szwajcaria oraz Unia Europejska wstrzymały się ze złożeniem podpisu, ale wzięły udział w ceremonii oraz potwierdziły swoje poparcie dla inicjatywy.

Zamierzają one kontynuować przygotowania i uchwalić ją w jak najszybszym terminie[13][14]. Według artykułu 39 porozumienia, zainteresowane kraje mają czas na przystąpienie do 31 marca 2013 roku[15].
Proces ratyfikacji w Europie[edytuj] Ta sekcja dotyczy niedawnego lub trwającego wydarzenia. Informacje w niej zamieszczone mogą się zmienić lub zdezaktualizować.


16 grudnia 2011 Rada Unii Europejskiej przyjęła porozumienie w sprawie ACTA[16]. 18 grudnia 2011 Rada Unii Europejskiej opublikowała krótką wzmiankę o przyjęciu ACTA na stronie 43 komunikatu prasowego na temat rolnictwa i rybołówstwa[17]. Przyjęcie ACTA przez Radę UE zostało dokonane w okresie polskiej prezydencji. „Proces ten był jednym z priorytetów Ministerstwa Gospodarki realizowanych podczas przewodnictwa Polski w Radzie UE.”[18]

25 listopada 2011 Rada Ministrów przyjęła uchwałę umożliwiającą podpisanie ACTA przez Polskę[19]. Złożenie podpisu jest planowane na 26 stycznia 2012[20].

Treść porozumienia[edytuj]

Na treść umowy ACTA składa się preambuła oraz przepisy prawne podzielone na sześć rozdziałów[21].

Preambuła wyszczególnia intencje, którymi kierowały się Strony porozumienia tworząc treść Umowy oraz podkreśla znaczenie już obowiązujących regulacji międzynarodowych.

Rozdział 1. zawiera przepisy o charakterze ogólnym, które określają stosunek ACTA wobec innych umów międzynarodowych (w szczególności porozumienia TRIPS) oraz regulacji prawnych obowiązujących w poszczególnych krajach. Wymieniono zakres zobowiązań każdej ze Stron. Obszar ochrony własności intelektualnej pozostaje w gestii poszczególnych sygnatariuszy, jednocześnie zastrzegając, że żadne z postanowień umowy nie nakłada na strony obowiązku ujawniania informacji w sposób sprzeczny z ich prawem wewnętrznym lub międzynarodowym, w tym przepisami chroniącymi prawo do prywatności, a także informacji poufnych, których ujawnienie utrudniłoby egzekwowanie prawa lub byłoby w inny sposób sprzeczne z interesem publicznym lub naruszałoby zgodne z prawem interesy handlowe określonych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych. W sekcji 2. zamieszczono katalog stosowanych definicji.

Rozdział 2. określa ramy prawne dla dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej. Dzieli się na pięć sekcji, opisujące poszczególne aspekty tego typu działań.

Sekcja 1. Są to zobowiązania ogólne. Strony podejmują się użycia skutecznych środków przeciwko naruszania praw własności intelektualnej objętych Umową. Zobowiązują się do stosowania ich w sposób niezakłócający wymianę handlową i gwarantujący ochronę przed ew. nadużyciami.

Sekcja 2. dotyczy dochodzenia i egzekwowania praw w postępowaniu cywilnym. Strony zapewniają swoim organom sądowym prawo do wydawania nakazów zaprzestania łamania praw własności intelektualnej czy dystrybucji nielegalnych dóbr. Organy sądowe mogą w uzasadnionych sytuacjach nakazać zatrzymanie i zniszczenie towaru. Właściciel praw intelektualnych ma prawo do odszkodowania proporcjonalnego do doznanej szkody. Może on również zażądać od sprawcy naruszenia wyczerpujących informacji na temat produkcji i kanałów dystrybucji podrabianych dóbr. W uzasadnionych wypadkach sądy cywilne mogą zastosować środki tymczasowe w postaci przejęcia kontroli nad dowodami rzeczowymi bez wysłuchania drugiej strony.

Sekcja 3. wymienia środki stosowane przy kontroli granicznej. Strony zobowiązują się do skutecznego dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej w sytuacjach transgranicznych. W ramach tych postanowień kontroli podlegają przesyłki każdej wielkości oraz (fakultatywnie) bagaż osobisty podróżnego. Dalsze regulacje obejmują przebieg kontroli granicznej oraz sposób postępowania posiadacza praw własności, wnioskującego o interwencję.

Sekcja 4. opisuje dochodzenie i egzekwowanie praw w postępowaniu karnym. Za przestępstwo uważane są przynajmniej przypadki umyślnego podrabiania znaków towarowych i piractwa praw autorskich na skalę handlową oraz pomocy w tym procederze. Oddzielnie wyszczególniono przypadek kopiowania dzieł kinematograficznych w trakcie seansu kinowego (tzw. CAMRip, Telesync), którego karalność pozostawiono do decyzji poszczególnych Stron. Karą za powyższe przestępstwa może być zarówno pozbawienie wolności jak i odpowiedzialność finansowa. Osobny artykuł reguluje kwestie konfiskaty, przepadku i zniszczenia podrabianych towarów.

Sekcja 5. reguluje zasady dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej w środowisku cyfrowym (m.in. Internecie). Strony umowy zapewniają dostępność i skuteczność procedur umożliwiających powyższe czynności, w tym doraźne środki zapobiegawcze i odstraszające. Realizacja postanowień nie powinna powodować tworzenie barier handlowych lub naruszać zasad podstawowych: wolności słowa, prawa do sprawiedliwego procesu oraz prawa do prywatności. Strony mogą zapewnić odpowiednim organom prawo do żądania ujawnienia przez ISP informacji na temat abonentów, wobec których zachodzi podejrzenie naruszenia praw własności intelektualnej. Ochrona prawna obejmuje w szczególności środki techniczne stosowane do zabezpieczania nagrań prawnie zastrzeżonych. Ich nieupoważnione obchodzenie albo rozpowszechnianie umożliwiających to technologii powinno spowodować podjęcie odpowiednich czynności prawnych. Podobnej ochronie podlegają elektroniczne informacje o zarządzaniu prawami. Strony mogą wprowadzić własne ograniczenia wobec powyższych ustaleń.

Rozdział 3. wyszczególnia rekomendowane praktyki w zakresie dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej. Strony zobowiązują się do wspierania: rozwoju wiedzy fachowej na ten temat, archiwizacji i analiz statystycznych, koordynacji swoich działań, tworzenia ciał doradczych. W sytuacjach transgranicznych Strony powinny podjąć odpowiednią współpracę. System administracyjny i wykonawczy powinien cechować się przejrzystością i udostępniać konkretne informacje do wiadomości publicznej.

Rozdział 4. stwierdza zasadność współpracy międzynarodowej w ramach walki z naruszaniem praw intelektualnych oraz określa jej zakres. Ma ona koncentrować się na wzajemnej wymianie informacji, rozwojem kompetencji i wymianie doświadczenia, a także pomocy technicznej.

Rozdział 5. powołuje do życia Komitet ds. ACTA, który nadzoruje proces realizacji warunków Umowy, ma możliwość modyfikacji jej treści oraz decyduje o możliwości przystąpienia do niej innych członków WTO. Komitet podejmuje decyzje w drodze konsensusu, chyba że (w drodze konsensusu) postanowi inaczej. Komitet nie sprawuje kontroli nad krajowymi lub międzynarodowymi dochodzeniami prawnymi.
Rozdział 6. zawiera postanowienia końcowe. Regulują one kwestie odstąpienia od Umowy, wprowadzania do niej zmian, przystępowania do niej innych członków WTO, itp.

Krytyka[edytuj]

Zarówno tajna forma negocjacji prowadzonych wokół porozumienia ACTA, jak i elementy jego treści, podniosły liczne głosy sprzeciwu. Niepokoje te objęły swym zasięgiem również członków Parlamentu Europejskiego, co zaowocowało podpisaniem[22] w czerwcu 2010 deklaracji krytykującej ACTA przez ponad 393 członków Parlamentu. Również w 2010 organizacja Lekarzy bez Granic odniosła się krytycznie do zaostrzeń kontroli granicznej odnośnie patentów i nieumyślnych naruszeń znaków towarowych[23]. Spowodowało to liczne zmiany i wiele z tych zastrzeżeń nie dotyczy finalnej wersji umowy.

Stworzona została strona internetowa Stop ACTA![24], poświęcona szerzeniu informacji nt. zagrożeń płynących z ewentualnego wprowadzenia ACTA w życie. Umowę skrytykowała organizacja Reporterzy bez Granic, a także 15 laureatów Nagrody Sacharowa[25].

W Polsce zaniepokojenie porozumieniem ACTA wyraziły w styczniu 2011 niektóre organizacje pozarządowe[26], jednak zdaniem polskiego Ministerstwa Kultury obawy są bezpodstawne[27]. 19 stycznia 2012 minister administracji i cyfryzacji Michał Boni zwrócił się do premiera Donalda Tuska z prośbą o dyskusję na temat podpisania porozumienia w związku z wątpliwościami jakie zgłosiła m.in. grupa Dialog – forum wymiany opinii rządu z organizacjami społecznymi[28].

Zobacz też[edytuj]

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews na temat ACTA: strony rządowe w Polsce unieruchomione pod wpływem liczby odwiedzin

Zobacz w Wikiźródłach tekst
Wniosek w sprawie ACTA
PROTECT IP Act
Stop Online Piracy Act
Porozumienie w sprawie Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej (TRIPS)


Przypisy
↑ 1,0 1,1 European Commission Fact Sheet: Anti-Counterfeiting Trade Agreement Updated November 2008 [dostęp 21-01-2012]
↑ Ministry of Economic Development of New Zealand (2008). On Anti-Counterfeiting Trade Agreement [dostęp 21-01-2012]
↑ Pilieci, Vito Copyright deal could toughen rules governing info on iPods, computers. Vancouver Sun. 2008-05-26 [dostęp 21-01-2012]
↑ 4,0 4,1 USTR, The Anti-Counterfeiting Trade Agreement – Summary of Key Elements Under Discussion [dostęp 21-01-2012]
↑ Proposed US ACTA multi-lateral intellectual property trade agreement (2007). Wikileaks. 22 May 2008
↑ Full ACTA Leak Online w serwisie Slashdot. 25 marca 2010.
↑ James Love Who are the cleared advisors that have access to secret ACTA documents? 13. March 2009 [dostęp 21-01-2012]
↑ ACTA 5th Round of negotiation: press statement, 21 lipca 2009.
↑ EC.europa.eu Anti-Counterfeiting Trade Agreement Consolidated Text PUBLIC Predecisional/Deliberative Draft April 2010 [dostęp 21-01-2012]
↑ Program on Information Justice and Intellectual Property Over 75 Law Profs Call for Halt of ACTA 2010-10-28 [dostęp 21-01-2012]
↑ Komisja Europejska EU official ACTA webpage Last updated: 20 May 2011 [dostęp 21-01-2012]
↑ Komisja Europejska Joint statement on the Anti-Counterfeiting Trade Agreement (ACTA) from all the negotiating partners of the agreement press release: 15 November 2010 [dostęp 21-01-2012]
↑ Joint Press Statement of the Anti-Counterfeiting Trade Agreement Negotiating Parties October 2011 [dostęp 22-01-2012]
↑ Reuters. Anti-counterfeiting agreement signed in Tokyo Sat Oct 1, 2011 5:10pm BST [dostęp 22-01-2012]
↑ Międzynarodowa umowa przeciwdziałająca handlowi towarami podrabianymi.... www.spedycje.pl. [dostęp 2012-01-21].
↑ http://panoptykon.org/wiadomosc/rada-ue-podjela-decyzje-o-przyjeciu-acta | data=20 grudnia 2011
↑ http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/agricult/127031.pdf 20 grudnia 2011
↑ Unia wzmacnia egzekwowanie praw własności intelektualnej. 16 stycznia 2012.
↑ Uchwała nr 216/2011Rady Ministrów (pol.). Kancelaria Prezesa Rady Ministrów RP, 2011-11-25. [dostęp 2012-01-20].
↑ http://prawo.vagla.pl/node/9631 | data=19 stycznia 2012
↑ Komisja Europejska Wniosek legislacyjny nr 2011/0167 (NLE) Komisji Europejskiej dot. decyzji Rady UE w sprawie ACTA [dostęp 22-01-2012]
↑ Françoise Castex, Zuzana Roithová, Alexander Alvaro, Stavros Lambrinidis deklaracja krytycznego stanowiska członków Parlamentu Europejskiego
↑ Médecins Sans Frontières: Europe! HANDS OFF Our Medicine. [dostęp 2012-01-21].
↑ Stop Acta!
↑ Online freedoms threatened by another step towards treaty's adoption (ang.). en.rsf.org, 2011-12-15. [dostęp 2012-01-21].
↑ Stanowisko organizacji pozarządowych w sprawie ACTA
↑ Tomasz Grynkiewicz: ACTA: "Gazeta" pyta, Ministerstwo Kultury odpowiada. gazeta.pl. [dostęp 2012-01-21].
↑ Polska podpisze kontrowersyjne ACTA. Wolność sieci zagrożona? (pol.). tvn24.pl. [dostęp 2012-01-20].
Linki zewnętrzne[edytuj]
Stanowisko MKiDN w sprawie ACTA (pol.)
Wniosek legislacyjny nr 2011/0167 (NLE) Komisji Europejskiej dot. decyzji Rady UE w sprawie ACTA, razem z treścią porozumienia (pol.)
Wniosek MKiDN o zgodę na podpisanie przez Polskę ACTA (w załączniku oficjalne tłumaczenie dokumentu)
ACTA – co trzeba wiedzieć o antypirackim pakcie (podsumowanie faktów dotyczących porozumienia ACTA) (pol.)
Witryna poświęcona protestowi przeciwko ACTA (pol.)
Portal poświęcony szerzeniu informacji nt. zagrożeń związanych z ACTA (ang.)
ACTA – jak to właściwie wygląda - Analiza ACTA w zakresie prawa autorskiego

źródło: wikipedia

Stanowisko MKiDN w sprawie ACTA
20-01-2012

Poniżej publikujemy stanowisko Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w sprawie umowy dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA).

PROCEDURA PRZYJĘCIA

1. Procedurę przystąpienia Polski do ACTA reguluje ustawa o umowach międzynarodowych, jej harmonogram, jest niezależny od polskiego kalendarza wyborczego i wynikających z tego zmian w Radzie Ministrów.

2. Projekt wniosku w sprawie ACTA, został przesłany do uzgodnień wszystkim członkom Rady Ministrów, w tym Ministrowi Michałowi Boniemu, pismem z dnia 6 września 2011 r. W konsultacjach tych nie zgłoszono żadnych istotnych zastrzeżeń.

3. Uzgodnienia z 4 listopada 2011 roku, były efektem uwag RCL oraz MSZ m.in. dotyczących językowej strony tłumaczenia dokumentów ACTA. W konsultacjach tych ponownie nie zgłoszono żadnych istotnych zastrzeżeń.

4. 18 listopada 2011 uzgodniony wniosek o wyrażenie zgody na podpisanie ACTA został skierowany do Prezesa Rady Ministrów. 25 listopada 2011 r dokument został przyjęty w trybie obiegowym, tak jak przewiduje to rozporządzenie Rady Ministrów.

5. Prace nad przystąpieniem UE do ACTA były prowadzone przez polską prezydencję w Radzie UE. Przewodniczyli im przedstawiciele Ministerstwa Gospodarki. W pracach tych polska prezydencja była zobowiązana do neutralności i respektowania stanowisk pozostałych 26 państw członkowskich. Równolegle – co wynikało z kalendarza prac nad wspomnianą wyżej decyzją Rady UE – prowadzone były w ramach prac Rady Ministrów uzgodnienia w sprawie podpisania ACTA przez Polskę.

TREŚĆ DOKUMENTU

1. Podstawową korzyścią z przystąpienia do ACTA dla UE i jej państw członkowskich będzie zapewnienie skuteczniejszej ochrony unijnych, a więc także polskich właścicieli praw własności intelektualnej (zarówno twórców, artystów, wydawców, producentów oraz nadawców, jak i przedsiębiorców, których kapitałem są prawa własności przemysłowej) poza granicami Unii.

2. Unijne oraz polskie standardy przewidziane w przepisach prawa w tym zakresie są już obecnie wyższe, niż te określone w ACTA.

3. 22 września 2011 r. organizacje zrzeszające podmioty reprezentujące rynki wydawniczy, filmowy, muzyczny i oprogramowania, skierowały do Prezesa Rady Ministrów wystąpienie popierające przystąpienie Polski do umowy ACTA. Wśród sygnatariuszy są m.in. ZPAV, ZAiKS, Stowarzyszenie Filmowców Polskich, Stowarzyszenie Dystrybutorów Filmowych, Business Software Alliance i FOTA .

4. Od czerwca 2011 roku polski tekst projektu uchwały znajduje się na stronach Komisji Europejskiej.

5. Wbrew pojawiającym się wątpliwościom, ACTA zawiera szereg przepisów gwarantujących, że jej stosowanie nie będzie prowadzić do naruszania praw podstawowych, w tym prawa do prywatności i wolności słowa. W tekście umowy nie umiemy odnaleźć przepisów, które tworzyłyby wspomniane zagrożenia.

6. Żaden przepis ACTA nie wprowadza wymogu blokowania legalnych treści w internecie. Także w tym wypadku w projekcie uchwały nie znajdujemy odnaleźć przepisów, które tworzyłyby wspomniane zagrożenia.

7. Również katalog praw własności intelektualnej, za których naruszenie mogą być nakładane sankcje karne, jest w prawie polskim szerszy niż w ACTA.

8. Kuriozalnie brzmi zarzut, jakoby ACTA przewidywało obowiązek monitorowania użytkowników internetu. Określone w tej umowie środki prawne nie mogą tworzyć barier dla zgodnej z prawem działalności, ani nie mogą naruszać prawa do wolności słowa, sprawiedliwego procesu i prywatności, a także konkurencyjności.

9. Państwa członkowskie uczestniczyły w negocjacjach tylko w zakresie przepisów karnych umowy, w pozostałym zakresie UE była reprezentowana przez Komisję Europejską. Wynika to z podziału kompetencji w UE. Dlatego procedura przystąpienia Unii Europejskiej i jej państw członkowskich odbywa się dwutorowo – zarówno na szczeblu Unii jak i poszczególnych krajów.

10. Swój podpis złożyło już 8 z 11 negocjujących stron: Stany Zjednoczone, Australia, Kanada, Korea, Japonia, Nowa Zelandia, Maroko i Singapur.

11. Stanowisko Rządu RP popierające podpisania ACTA przez Unię Europejską zostało przyjęte na posiedzeniu Komitetu do spraw Europejskich Rady Ministrów w dniu 2 sierpnia 2011 r. oraz pozytywnie zaopiniowane przez Komisje do spraw Unii Europejskiej Sejmu i Senatu.

źródło: strona ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 24.6.2011
KOM(2011) 380 wersja ostateczna
2011/0167 (NLE)

Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami
podrobionymi między Unią Europejską i jej Państwami Członkowskimi, Australią,
Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi,
Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją
Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki
PL 2 PL

UZASADNIENIE
1. Umowa handlowa dotycząca zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA) ma
na celu ustanowienie kompleksowych międzynarodowych ram, które będą dla UE
pomocą w działaniach służących temu, by skutecznie wyeliminować naruszanie
praw własności intelektualnej. Naruszanie ich osłabia prowadzony zgodnie z prawem
handel i konkurencyjność UE, co ma negatywne konsekwencje dla wzrostu
gospodarczego i zatrudnienia. ACTA zawiera aktualne przepisy dotyczące
dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej, w tym przepisy w
sprawie środków egzekucyjnych stosowanych w postępowaniu cywilnym, karnym,
przy kontroli granicznej i w środowisku cyfrowym, przepisy w sprawie solidnych
mechanizmów współpracy między Stronami ACTA służących egzekwowaniu prawa,
oraz w sprawie ustanowienia najlepszych praktyk w obszarze dochodzenia i
egzekwowania praw własności intelektualnej.
2. Mimo iż ACTA nie zmieni dorobku prawnego UE, ponieważ prawodawstwo UE jest
znacznie bardziej zaawansowane niż bieżące standardy międzynarodowe –
wprowadzi jednak nową międzynarodową normę, w oparciu o porozumienie TRIPS
Światowej Organizacji Handlu (przyjęte w 1994 r.). Umowa ta będzie zatem
korzystna dla unijnych eksportujących posiadaczy praw, działających na światowym
rynku i spotykających się obecnie za granicą z nieustannym i rozpowszechnionym
naruszaniem swoich praw autorskich, praw związanych ze znakami towarowymi,
patentami, projektami i oznaczeniami geograficznymi.
3. Jednocześnie ACTA jest porozumieniem zrównoważonym, gdyż w pełni respektuje
prawa obywateli i interesy ważnych zainteresowanych stron, takich jak konsumenci,
dostawcy usług internetowych i partnerzy z krajów rozwijających się.
4. Po przyjęciu przez Radę w dniu 14 kwietnia 2008 r. wytycznych negocjacyjnych, w
dniu 3 czerwca 2008 r. rozpoczęły się negocjacje. Umowę zawarto w dniu 15
listopada 2010 r., a tekst parafowano w dniu 25 listopada, po 11 rundach negocjacji.
5. Komitet Rady ds. Polityki Handlowej na bieżąco informował ustnie i pisemnie
państwa członkowskie UE o negocjacjach. W ramach rotacyjnej prezydencji UE
prowadzono negocjacje w sprawie egzekwowania sankcji karnych, w oparciu o
stanowiska jednomyślnie uzgodnione i przyjęte przez Radę na forum Coreperu. O
postępach informowano też regularnie Parlament Europejski, podczas trzech debat
plenarnych w 2010 r., za pośrednictwem Komisji Handlu Międzynarodowego
(INTA) oraz komisarza De Guchta. W dniu 24 listopada 2010 r. Parlament
Europejski przyjął rezolucję popierającą ACTA.
6. ACTA zawiera szereg przepisów dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw w
postępowaniu karnym, objętych zakresem art. 83 ust. 2 TFUE. Te części umowy, w
odróżnieniu od części objętych art. 207, należą do obszaru kompetencji dzielonych
(art. 2 ust. 2 TFUE). Gdy dana dziedzina wchodzi w zakres kompetencji dzielonych,
zarówno Unia Europejska, jak i państwa członkowskie mogą stanowić prawo i
przyjmować akty prawnie wiążące w tej dziedzinie. W odniesieniu do podpisania i
zawarcia ACTA, Komisja zdecydowała się nie wnioskować o wykonanie przez Unię
Europejską jej ewentualnych kompetencji w obszarze dochodzenia i egzekwowania
praw w postępowaniu karnym na podstawie art. 83 ust. 2 TFUE. Komisja uznaje to
za stosowne, ponieważ podczas negocjacji ACTA nigdy nie planowano zmiany
PL 3 PL
dorobku prawnego UE ani harmonizacji prawodawstwa UE w zakresie dochodzenia i
egzekwowania praw własności intelektualnej w postępowaniu karnym. Z tego
powodu Komisja wnioskuje o podpisanie i zawarcie ACTA zarówno przez UE, jak i
przez wszystkie państwa członkowskie.
7. Stanowisko Komisji w odniesieniu do ACTA i art. 83 ust. 2 TFUE pozostaje bez
uszczerbku dla stanowiska Komisji dotyczącego wykonywania w przyszłości przez
UE kompetencji dzielonych przewidzianych w art. 83 ust. 2 TFUE w odniesieniu do
innych inicjatyw.
PL 4 PL
2011/0167 (NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami
podrobionymi między Unią Europejską i jej Państwami Członkowskimi, Australią,
Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi,
Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją
Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust.
4 akapit 1, w związku z jego art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dniu 14 kwietnia 2008 r. Rada upoważniła Komisję do prowadzenia w imieniu Unii
Europejskiej i jej państw członkowskich negocjacji w sprawie wielostronnej umowy
handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi.
(2) Negocjacje zakończono i w dniu 25 listopada 2010 r. parafowano Umowę handlową
dotyczącą zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej
Państwami Członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei,
Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią,
Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.
(3) Zgodnie z decyzją Rady nr …/2010/UE z dnia …2 Umowa została podpisana w
imieniu Unii dnia […] r.
(4) Umowę tę należy zatwierdzić,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej Umowę handlową dotyczącą
zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej Państwami
1 Dz.U. C z , s. .
2 Dz.U.: proszę wstawić numer i adres publikacyjny dla tej decyzji.
PL 5 PL
Członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami
Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru,
Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki3.
Tekst Umowy, która ma zostać zawarta, jest załączony do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Przewodniczący Rady wyznacza osobę uprawnioną do złożenia w imieniu Unii Europejskiej
instrumentu zatwierdzenia Umowy, w celu wyrażenia zgody Unii Europejskiej na to, aby
wspomniana Umowa stała się dla niej wiążąca.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Jest ona publikowana w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej.
Data wejścia w życie Umowy zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
3 Dz.U.: proszę wstawić w przypisie 1 adres publikacyjny tej Umowy.
PL 6 PL
ZAŁĄCZNIK
Umowa handlowa dotycząca zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią
Europejską i jej Państwami Członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei,
Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką
Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki
Strony niniejszej Umowy,
stwierdzając, że skuteczne dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej ma decydujące
znaczenie dla podtrzymania wzrostu gospodarczego we wszystkich gałęziach przemysłu oraz na całym
świecie,
stwierdzając ponadto, że rozpowszechnianie towarów podrobionych i pirackich oraz usług
polegających na dystrybucji materiałów stanowiących naruszenie osłabia prowadzony zgodnie z
prawem handel i zrównoważony rozwój światowej gospodarki, powoduje znaczące straty finansowe
dla posiadaczy praw i działających zgodnie z prawem przedsiębiorstw oraz, w niektórych przypadkach,
stanowi źródło dochodów dla przestępczości zorganizowanej oraz zagrożenie dla społeczeństwa,
pragnąc zwalczyć takie rozpowszechnianie poprzez zacieśnioną międzynarodową współpracę oraz
skuteczniejsze egzekwowanie prawa na poziomie międzynarodowym,
zamierzając zapewnić skuteczne i odpowiednie środki uzupełniające w stosunku do porozumienia
TRIPS i służące dochodzeniu oraz egzekwowaniu praw własności intelektualnej, z uwzględnieniem
różnic w swoich systemach i praktykach prawnych,
pragnąc dopilnować, aby środki i procedury służące dochodzeniu i egzekwowaniu praw własności
intelektualnej nie stały się same w sobie przeszkodą w handlu prowadzonym zgodnie z prawem,
pragnąc rozwiązać problem naruszania praw własności intelektualnej, w tym naruszania
występującego w środowisku cyfrowym, w szczególności w odniesieniu do prawa autorskiego lub
praw pokrewnych, w sposób równoważący prawa i interesy odpowiednich posiadaczy praw,
usługodawców i użytkowników,
pragnąc propagować współpracę między dostawcami usług internetowych i posiadaczami praw w celu
zwalczania odnośnych naruszeń w środowisku cyfrowym,
pragnąc, by niniejsza Umowa, działania służące egzekwowaniu prawa na poziomie międzynarodowym
i współpraca w ramach odpowiednich organizacji międzynarodowych wspomagały się nawzajem,
uznając zasady ustanowione w Deklaracji dauhańskiej w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia
publicznego, przyjętej w dniu 14 listopada 2001 r. podczas czwartej konferencji ministerialnej WTO,
niniejszym uzgadniają, co następuje:
PL 7 PL
Rozdział I: Postanowienia początkowe i definicje ogólne
SEKCJA 1: POSTANOWIENIA POCZĄTKOWE
Artykuł 1: Stosunek do innych umów
Żadne postanowienie niniejszej Umowy nie stanowi odstępstwa od żadnego zobowiązania Strony
wobec jakiejkolwiek innej Strony wynikającego z istniejących umów, w tym porozumienia TRIPS.
Artykuł 2: Charakter i zakres zobowiązań
1. Każda Strona nadaje skuteczność postanowieniom niniejszej Umowy. Strona może
wprowadzić do swojego prawa szerzej zakrojone dochodzenie i egzekwowanie praw
własności intelektualnej, niż jest to wymagane niniejszą Umową, pod warunkiem że takie
dochodzenie i egzekwowanie nie narusza postanowień niniejszej Umowy. Każdej Stronie
pozostawia się swobodę określenia właściwego sposobu wprowadzania w życie postanowień
niniejszej Umowy w ramach własnego systemu prawnego i praktyki.
2. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie tworzy zobowiązania co do rozdziału środków
pomiędzy dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej a egzekwowanie prawa
w ogóle.
3. Cele i zasady określone w części I porozumienia TRIPS, w szczególności w art. 7 i 8, mają
zastosowanie odpowiednio do niniejszej Umowy.

Artykuł 3: Stosunek do norm dotyczących dostępności i zakresu praw własności intelektualnej
1. Niniejsza Umowa nie narusza przepisów prawa Stron dotyczących dostępności, nabywania,
zakresu i utrzymywania w mocy praw własności intelektualnej.
2. Niniejsza Umowa nie tworzy obowiązku stosowania przez Stronę środków w przypadku, gdy
dane prawo własności intelektualnej nie jest chronione na podstawie przepisów ustawowych i
wykonawczych danej Strony.

Artykuł 4: Prywatność i ujawnianie informacji
1. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie nakłada na Stronę wymogu ujawniania:
a) informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z jej prawem, w tym z przepisami
chroniącymi prawo do prywatności, lub z umowami międzynarodowymi, których jest
stroną;
b) informacji poufnych, których ujawnienie utrudniłoby egzekwowanie prawa lub byłoby
w inny sposób sprzeczne z interesem publicznym; lub
c) informacji poufnych, których ujawnienie naruszałoby zgodne z prawem interesy
handlowe określonych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych.
2. W przypadku gdy Strona przekaże pisemne informacje na podstawie postanowień niniejszej
Umowy, Strona otrzymująca te informacje, z zastrzeżeniem swojego prawa i praktyki,
powstrzymuje się od ich ujawnienia bądź wykorzystania w celu innym niż ten, dla którego
informacje te przekazano, z wyjątkiem sytuacji, gdy nastąpiło to za uprzednią zgodą Strony
przekazującej informacje.

SEKCJA 2: DEFINICJE OGÓLNE
Artykuł 5: Definicje ogólne
Jeżeli nie określono inaczej, dla celów niniejszej Umowy:
a) ACTA oznacza Umowę handlową dotyczącą zwalczania obrotu towarami
podrobionymi;
b) Komitet oznacza Komitet ds. ACTA ustanowiony w rozdziale V (Postanowienia
instytucjonalne);
c) właściwe organy obejmują odpowiednie organy sądowe, administracyjne lub organy
ścigania zgodnie z prawodawstwem Strony;
d) towary oznaczone podrobionym znakiem towarowym oznaczają towary, wraz z
opakowaniem, opatrzone bez zezwolenia znakiem towarowym identycznym ze znakiem
towarowym należycie zarejestrowanym dla takich towarów lub takim, którego istotne
cechy nie odróżniają go od takiego znaku towarowego i który w związku z tym narusza
prawa osoby będącej właścicielem przedmiotowego znaku zgodnie z prawodawstwem
kraju, w którym wykorzystano procedury określone w rozdziale II (Ramy prawne dla
dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej);
e) kraj należy rozumieć tak samo jak określono w uwagach wyjaśniających Porozumienia
ustanawiającego Światową Organizację Handlu;
f) tranzyt celny oznacza procedurę celną, w ramach której towary są transportowane pod
kontrolą organów celnych z jednego urzędu celnego do drugiego;
g) dni oznaczają dni kalendarzowe;
h) własność intelektualna odnosi się do wszystkich kategorii własności intelektualnej
stanowiących przedmiot postanowień sekcji 1–7 części II porozumienia TRIPS;
(i) towary w tranzycie oznaczają towary objęte tranzytem celnym lub przeładunkiem;
j) osoba oznacza osobę fizyczną lub prawną;
k) pirackie towary chronione prawem autorskim oznaczają towary będące kopiami
stworzonymi bez zgody posiadacza praw lub osoby przez niego należycie upoważnionej
w kraju wytworzenia i które są wytworzone bezpośrednio lub pośrednio z przedmiotu,
przy czym wytworzenie takiej kopii stanowiłoby naruszenie prawa autorskiego lub
prawa pokrewnego zgodnie z prawodawstwem kraju, w którym wykorzystano procedury
określone w rozdziale II (Ramy prawne dla dochodzenia i egzekwowania praw
własności intelektualnej);
l) posiadacz praw obejmuje federacje i stowarzyszenia posiadające zdolność prawną do
dochodzenia praw do własności intelektualnej;
m) terytorium, dla celów sekcji 3 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) rozdziału II
(Ramy prawne dla dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej), oznacza
terytorium celne i wszystkie wolne obszary celne4 Strony;
n) przeładunek oznacza procedurę celną, w ramach której towary są przemieszczane pod
kontrolą organów celnych ze środka transportu, z pomocą którego dokonano przywozu,
do środka transportu w celu wywozu na terenie urzędu celnego będącego urzędem do
celów zarówno przywozu, jak i wywozu;
o) porozumienie TRIPS oznacza Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw
własności intelektualnej, stanowiące załącznik 1C do Porozumienia WTO;
p) WTO oznacza Światową Organizację Handlu; oraz
q) Porozumienie WTO oznacza Porozumienie z Marrakeszu ustanawiające Światową
Organizację Handlu, zawarte dnia 15 kwietnia 1994 r.

Rozdział II: Ramy prawne dla dochodzenia i egzekwowania praw
własności intelektualnej

SEKCJA 1: ZOBOWIĄZANIA OGÓLNE

Artykuł 6: Zobowiązania ogólne w odniesieniu do dochodzenia i egzekwowania praw
1. Każda Strona zapewnia w swoich ustawodawstwach dostępność procedur dochodzenia i
egzekwowania, tak aby umożliwić skuteczne działania przeciwko naruszaniu praw własności
intelektualnej objętych niniejszą Umową, w tym dostępność środków doraźnych
zapobiegających naruszeniom i środków odstraszających od dalszych naruszeń. Procedury są
4 Dla większej pewności Strony uznają, że wolny obszar celny oznacza część terytorium Strony, na której wszelkie
wprowadzane towary są ogólnie postrzegane jako znajdujące się poza terytorium celnym w odniesieniu do
należności celnych przywozowych i podatków.
stosowane w taki sposób, aby uniknąć tworzenia barier dla handlu prowadzonego zgodnie z
prawem oraz aby zapewnić zabezpieczenie przed nadużywaniem tych procedur.
2. Procedury przyjęte, utrzymane w mocy lub stosowane w celu wprowadzenia w życie
postanowień niniejszego rozdziału są uczciwe i sprawiedliwe oraz zapewniają odpowiednią
ochronę praw wszystkich uczestników podlegających takim procedurom. Procedury te nie
mogą być niepotrzebnie skomplikowane ani kosztowne, nakładać nierozsądnych terminów ani
powodować nieuzasadnionych opóźnień.
3. Przy wprowadzaniu w życie postanowień niniejszego rozdziału każda Strona uwzględnia
potrzebę zachowania proporcji między wagą naruszenia, interesami stron trzecich i mającymi
zastosowanie środkami, środkami zaradczymi i karami.
4. Żadne postanowienie niniejszego rozdziału nie może być interpretowane w taki sposób, by
nakładało na Stronę wymóg nałożenia na swoich urzędników odpowiedzialności za działania
podjęte w związku z wypełnianiem ich urzędowych obowiązków.

SEKCJA 2: DOCHODZENIE I EGZEKWOWANIE PRAW W POSTĘPOWANIU CYWILNYM5

Artykuł 7: Dostępność procedur cywilnych
1. Każda Strona zapewnia posiadaczom praw dostęp do cywilnych procedur sądowych
dotyczących dochodzenia i egzekwowania wszystkich praw własności intelektualnej
określonych w niniejszej sekcji.
2. W zakresie, w jakim środki prawa cywilnego mogą być stosowane jako rezultat procedur
administracyjnych dotyczących istoty sprawy, każda Strona zapewnia zgodność tych procedur
z zasadami odpowiadającymi co do swej istoty tym, jakie są ustanowione w niniejszej sekcji.

Artykuł 8: Nakazy
1. Każda Strona zapewnia swoim organom sądowym, w cywilnych procedurach sądowych
dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej, prawo do wydania
stronie postępowania nakazu powstrzymania się od naruszenia oraz między innymi do
wydania nakazu tejże stronie lub w stosownych przypadkach stronie trzeciej, nad którą
odnośny organ sądowy sprawuje jurysdykcję, w celu uniemożliwienia wprowadzenia do
obrotu handlowego towarów, które naruszają prawa własności intelektualnej.
2. Niezależnie od innych postanowień niniejszej sekcji Strona może ograniczyć środki zaradcze
stosowane przeciw używaniu przez rządy lub osoby trzecie upoważnione przez rząd, bez
zgody posiadacza praw, do wypłaty wynagrodzenia, pod warunkiem że Strony przestrzegają
postanowień części II porozumienia TRIPS w sposób wyraźny regulujących takie używanie.
W innych przypadkach zastosowanie mają środki zaradcze przewidziane w niniejszej sekcji
5 Strona może wyłączyć z zakresu niniejszej sekcji patenty i ochronę informacji nieujawnionych.
lub też, jeżeli środki takie są niezgodne z prawodawstwem Strony, wydawane są
deklaratoryjne orzeczenia sądowe oraz przyznawane jest stosowne odszkodowanie.

Artykuł 9: Odszkodowania
1. Każda Strona zapewnia swoim organom sądowym, w cywilnych procedurach sądowych
dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej, prawo do nakazania
sprawcy naruszenia, który wiedział lub miał wystarczające podstawy, by wiedzieć, że zajmuje
się działalnością stanowiącą naruszenie, aby zapłacił posiadaczowi praw odszkodowanie
odpowiednie dla zadośćuczynienia za szkodę, jakiej posiadacz praw doznał w wyniku
naruszenia. Określając kwotę odszkodowania za naruszenie praw własności intelektualnej,
organy sądowe Strony mają prawo wziąć pod uwagę między innymi przedstawione przez
posiadacza rozsądne obliczenie wartości, które może obejmować utracone zyski, wartość
towarów lub usług, których dotyczy naruszenie, wycenionych zgodnie z ceną rynkową lub
sugerowaną ceną detaliczną.
2. Przynajmniej w przypadkach naruszeń praw autorskich lub pokrewnych oraz podrabiania
znaku towarowego każda Strona zapewnia swoim organom sądowym, w cywilnych
procedurach sądowych, prawo do nakazania sprawcy naruszenia, by wypłacił posiadaczowi
praw swoje zyski, które osiągnął w wyniku naruszenia. Strona może domniemywać, że zyski
te stanowią kwotę odszkodowania, o której mowa w ust. 1.
3. Przynajmniej w odniesieniu do naruszenia prawa autorskiego lub praw pokrewnych
chroniących dzieła, nagrania dźwiękowe i wykonania, a także w przypadku podrabiania
znaków towarowych, każda Strona ustanawia lub utrzymuje w mocy system przewidujący co
najmniej jeden z następujących elementów:
a) z góry ustalone odszkodowanie; lub
b) założenia6 w celu ustalenia kwoty odszkodowania wystarczającej do zadośćuczynienia
posiadaczowi praw za szkodę spowodowaną naruszeniem; lub
c) dodatkowe odszkodowanie, przynajmniej w odniesieniu do prawa autorskiego.
4. W sytuacji gdy Strona zapewnia środek zaradczy, o którym mowa w ust. 3 lit. a), lub
założenia, o których mowa w ust. 3 lit. b), Strona ta zapewnia swoim organom sądowym albo
posiadaczowi praw prawo do wyboru takiego środka lub takich założeń jako alternatywy
wobec środków, o których mowa w ust. 1 i 2.
5. Każda Strona zapewnia swoim organom sądowym prawo do nakazania, w stosownych
przypadkach, na zakończenie cywilnych procedur sądowych dotyczących naruszenia co
najmniej prawa autorskiego lub praw pokrewnych, lub znaków towarowych, by strona
6 Założenia, o których mowa w ust. 3 lit. b), mogą obejmować założenie, że kwotę odszkodowania stanowi: (i) ilość
towarów stanowiących naruszenie przedmiotowych praw własności intelektualnej w rzeczywistości przypisanych
osobom trzecim, pomnożona przez kwotę zysku na jednostkę towarów, które byłyby sprzedane przez posiadacza
praw, gdyby nie doszło do naruszenia; lub (ii) stosowna opłata licencyjna; lub (iii) kwota ryczałtowa ustalona w
oparciu o takie elementy jak co najmniej kwota opłat licencyjnych lub honorariów, które byłyby należne, gdyby
sprawca naruszenia poprosił o zezwolenie w związku z przedmiotowym prawem własności intelektualnej.
przegrywająca wypłaciła stronie wygrywającej kwotę kosztów lub opłat sądowych oraz
stosownych honorariów adwokackich, lub wszelkich innych wydatków przewidzianych w
prawodawstwie danej Strony.

Artykuł 10: Inne środki zaradcze
1. Przynajmniej w odniesieniu do pirackich towarów chronionych prawem autorskim i towarów
oznaczonych podrobionym znakiem towarowym każda Strona zapewnia swoim organom
sądowym, w cywilnych procedurach sądowych, na wniosek posiadacza praw, prawo do
nakazania zniszczenia towarów stanowiących naruszenie, poza wyjątkowymi
okolicznościami, bez jakiegokolwiek odszkodowania.
2. Ponadto każda Strona zapewnia swoim organom sądowym prawo do nakazania, aby materiały
i narzędzia, których głównym przeznaczeniem było wytwarzanie lub tworzenie towarów
stanowiących naruszenie, zostały niezwłocznie i bez jakiegokolwiek odszkodowania
zniszczone lub usunięte z obrotu handlowego w sposób, który zminimalizuje ryzyko dalszych
naruszeń.
3. Strona może zapewnić stosowanie środków zaradczych opisanych w niniejszym artykule na
koszt sprawcy naruszenia.

Artykuł 11: Informacje o naruszeniu
Bez uszczerbku dla prawodawstwa Strony dotyczącego przywilejów, ochrony poufności źródeł
informacji lub przetwarzania danych osobowych, każda Strona zapewnia swoim organom sądowym, w
cywilnych procedurach sądowych dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności
intelektualnej, prawo do nakazania sprawcy naruszenia lub domniemanemu sprawcy naruszenia, na
uzasadniony wniosek posiadacza praw, by przekazał posiadaczowi praw lub organom sądowym,
przynajmniej dla celów zgromadzenia dowodów, stosowne informacje, zgodnie z obowiązującymi
przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi, będące w posiadaniu lub pod kontrolą sprawcy
naruszenia lub domniemanego sprawcy naruszenia. Informacje takie mogą obejmować informacje
dotyczące dowolnej osoby zaangażowanej w jakikolwiek aspekt naruszenia lub domniemanego
naruszenia oraz dotyczące środków produkcji lub kanałów dystrybucji towarów lub usług
stanowiących naruszenie lub domniemane naruszenie, w tym informacje umożliwiające identyfikację
osób trzecich, co do których istnieje domniemanie, że są zaangażowane w produkcję i dystrybucję
takich towarów lub usług oraz na identyfikację kanałów dystrybucji tych towarów lub usług.

Artykuł 12: Środki tymczasowe
1. Każda Strona zapewnia swoim organom sądowym prawo do zastosowania szybkich i
skutecznych środków tymczasowych:
a) przeciwko stronie lub w stosownych przypadkach stronie trzeciej, nad którą odnośny
organ sądowy sprawuje jurysdykcję, w celu uniemożliwienia naruszenia jakiegokolwiek
prawa własności intelektualnej oraz w szczególności w celu uniemożliwienia
wprowadzenia do obrotu handlowego towarów, których dotyczy naruszenie prawa
własności intelektualnej;
b) dla zabezpieczenia odpowiednich dowodów w związku z domniemanym naruszeniem.
2. Każda Strona zapewnia swoim organom sądowym prawo do zastosowania środków
tymczasowych bez wysłuchania drugiej strony, w stosownych przypadkach, w szczególności,
gdy jakakolwiek zwłoka może spowodować dla posiadacza praw szkodę nie do naprawienia
lub gdy istnieje wyraźne ryzyko, że dowody zostaną zniszczone. W przypadku postępowania
prowadzonego bez wysłuchania drugiej strony każda Strona zapewnia swoim organom
sądowym prawo do podejmowania natychmiastowego działania w odpowiedzi na wniosek o
zastosowanie środków tymczasowych i do bezzwłocznego podejmowania decyzji.
3. Przynajmniej w przypadkach naruszeń praw autorskich lub pokrewnych oraz podrabiania
znaku towarowego każda Strona zapewnia swoim organom sądowym, w cywilnych
procedurach sądowych, prawo do nakazania konfiskaty lub innego rodzaju przejęcia kontroli
nad podejrzanymi towarami oraz nad materiałami i narzędziami związanymi z naruszeniem
oraz, przynajmniej w przypadku podrabiania znaków handlowych, nad dowodami w postaci
dokumentów, oryginałów lub kopii, związanych z naruszeniem.
4. Każda Strona zapewnia swoim organom prawo do wymagania od wnioskodawcy, w związku
ze środkami tymczasowymi, aby dostarczył każdy możliwy do pozyskania dowód, by
wspomniane organy mogły przekonać się w wystarczającym stopniu, że prawo wnioskodawcy
zostało naruszone lub że naruszenie takie zagraża, a także, aby wniósł kaucję lub dokonał
innego równoważnego zabezpieczenia wystarczającego dla ochrony pozwanego i
zapobieżenia nadużyciu. Taka kaucja lub równoważne zabezpieczenie nie mogą nadmiernie
zniechęcać do korzystania z procedur dotyczących takich środków tymczasowych.
5. Jeżeli środki tymczasowe zostaną uchylone lub wygasną na skutek działania lub zaniedbania
wnioskodawcy, lub gdy następnie ustalono, że nie miało miejsca naruszenie prawa własności
intelektualnej, organy sądowe mają prawo nakazać wnioskodawcy, na wniosek pozwanego,
aby zapłacił pozwanemu odpowiednie odszkodowanie z tytułu wszelkich szkód
spowodowanych przez te środki.

SEKCJA 3: ŚRODKI STOSOWANE PRZY KONTROLI GRANICZNEJ78
Artykuł 13: Zakres środków stosowanych przy kontroli granicznej9
Zapewniając skuteczne dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej w sytuacjach
transgranicznych, w stosownych przypadkach oraz zgodnie z krajowym systemem ochrony praw
własności intelektualnej, a także bez uszczerbku dla wymogów ustanowionych w porozumieniu
TRIPS, Strona nie powinna wprowadzać nieuzasadnionego rozróżnienia między prawami własności
intelektualnej oraz powinna unikać tworzenia barier dla handlu prowadzonego zgodnie z prawem.
7 Jeżeli Strona zniosła praktycznie całą kontrolę przepływu towarów przez jej granicę z inną Stroną, z którą tworzy
część unii celnej, nie będzie miała obowiązku stosowania postanowień niniejszej sekcji na tej granicy.
8 Oczywistym jest, że nie ma obowiązku stosowania procedur określonych w niniejszej sekcji do towarów
wprowadzonych do obrotu w innym kraju przez posiadacza praw lub za jego zgodą.
9 Strony uzgadniają, że patenty i ochrona informacji nieujawnionych nie wchodzą w zakres niniejszej sekcji.

Artykuł 14: Małe przesyłki i bagaż osobisty
1. Każda Strona włącza w zakres stosowania niniejszej sekcji towary o charakterze handlowym
wysyłane w małych paczkach.
2. Strona może wyłączyć z zakresu stosowania niniejszej sekcji małe ilości towarów o
charakterze niehandlowym znajdujące się w bagażu osobistym podróżnego.

Artykuł 15: Przekazywanie informacji przez posiadacza praw
Każda Strona zezwala swoim właściwym organom na wezwanie posiadacza praw do przekazania
stosownych informacji w celu pomocy tym organom we wprowadzeniu środków stosowanych przy
kontroli granicznej, o których mowa w niniejszej sekcji. Strona może również zezwolić posiadaczowi
praw na przekazanie stosownych informacji właściwym organom Strony.

Artykuł 16: Środki stosowane przy kontroli granicznej
1. Każda Strona przyjmuje lub utrzymuje w mocy procedury w odniesieniu do wysyłek
przywozowych i wywozowych, w ramach których:
a) organy celne Strony mogą z własnej inicjatywy podejmować działania w celu
wstrzymania zwolnienia podejrzanych towarów; oraz
b) w stosownych przypadkach posiadacz praw może zwrócić się do właściwych organów o
wstrzymanie zwolnienia podejrzanych towarów.
2. W odniesieniu do podejrzanych towarów w tranzycie lub w innych sytuacjach, gdy towary
znajdują się pod kontrolą organów celnych, Strona może przyjąć lub utrzymać w mocy
procedury, w ramach których:
a) jej organy celne mogą z własnej inicjatywy podejmować działanie w celu wstrzymania
zwolnienia podejrzanych towarów lub w celu ich zatrzymania; oraz
b) w stosownych przypadkach posiadacz praw może zwrócić się do właściwych organów
Strony o wstrzymanie zwolnienia lub o zatrzymanie podejrzanych towarów.

Artykuł 17: Wniosek składany przez posiadacza praw
1. Każda Strona zapewnia swoim właściwym organom prawo do wymagania od posiadacza
praw, który wnosi o zastosowanie procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy
kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b), by przedstawił odpowiednie dowody, tak aby
właściwe organy mogły stwierdzić, że według prawa Strony zapewniającej procedury na
pierwszy rzut oka doszło do naruszenia prawa własności intelektualnej tego posiadacza, oraz
by przekazał wystarczające informacje, co do których można w uzasadniony sposób
przypuszczać, że znajdują się w jego posiadaniu, dzięki którym podejrzane towary mogą być
odpowiednio zidentyfikowane przez właściwe organy. Wymóg dostarczenia wystarczających
informacji nie może nadmiernie zniechęcać do korzystania z procedur opisanych w art. 16
(Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b).
2. Każda Strona przewiduje możliwość składania wniosków o wstrzymanie zwolnienia lub o
zatrzymanie jakichkolwiek podejrzanych towarów10 znajdujących się pod kontrolą organów
celnych na terytorium Strony. Strona może przewidzieć możliwość składania takich wniosków
w odniesieniu do wielu wysyłek. Strona może postanowić, że na wniosek posiadacza praw
wniosek o wstrzymanie zwolnienia lub o zatrzymanie podejrzanych towarów może mieć
zastosowanie do wybranych punktów wprowadzenia i wyjścia pod kontrolą organów celnych.
3. Każda Strona dopilnowuje, by jej właściwe organy w rozsądnym terminie informowały
wnioskodawcę, czy przyjęły wniosek. W przypadku gdy właściwe organy Strony przyjęły
wniosek, informują również wnioskodawcę o okresie ważności wniosku.
4. Strona może zapewnić swoim właściwym organom – w przypadku gdy wnioskodawca
nadużył procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b)
i ust. 2 lit. b) lub gdy istnieje uzasadniony powód – prawo do odrzucenia, zawieszenia lub
unieważnienia wniosku.

Artykuł 18: Kaucja lub równoważne zabezpieczenie
Każda Strona zapewnia swoim właściwym organom prawo do wymagania od posiadacza praw, który
wnosi o zastosowanie procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1
lit. b) i ust. 2 lit. b), by wniósł możliwą do uiszczenia kaucję lub dokonał innego równoważnego
zabezpieczenia wystarczającego dla ochrony pozwanego i właściwych organów oraz zapobieżenia
nadużyciu. Każda Strona dopilnowuje, by taka kaucja lub równoważne zabezpieczenie nie zniechęcały
nadmiernie do korzystania z takich procedur. Strona może postanowić, że taka kaucja może przyjąć
formę gwarancji stwierdzającej, że jeśli właściwe organy ustalą, iż towary nie stanowią naruszenia,
pozwany nie poniesie żadnej straty ani szkody wynikającej z jakiegokolwiek wstrzymania zwolnienia
towarów lub ich zatrzymania. Strona może, jedynie w wyjątkowych okolicznościach lub na podstawie
orzeczenia sądowego, pozwolić pozwanemu na wejście w posiadanie podejrzanych towarów w zamian
za wydanie gwarancji lub wniesienie innego zabezpieczenia.

Artykuł 19: Ustalenie naruszenia
Każda Strona przyjmuje lub utrzymuje w mocy procedury, w ramach których jej właściwe organy
mogą stwierdzić w rozsądnym terminie po wszczęciu procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane
przy kontroli granicznej), czy podejrzane towary naruszają prawo własności intelektualnej.
10 Wymóg zapewnienia możliwości składania takich wniosków obowiązuje z zastrzeżeniem zobowiązań do
zapewnienia procedur, o których mowa w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2
lit. b).

Artykuł 20: Środki zaradcze

1. Każda Strona zapewnia swoim właściwym organom prawo do nakazania zniszczenia towarów
w wyniku ustalenia, o którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia), że towary te stanowią
naruszenie. W przypadkach, w których towary takie nie zostaną zniszczone, każda Strona
zapewnia, poza wyjątkowymi okolicznościami, usunięcie takich towarów z obrotu
handlowego, tak aby posiadacz praw uniknął jakiejkolwiek szkody.
2. W stosunku do towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym zwykłe usunięcie
znaku towarowego umieszczonego na nich bezprawnie nie będzie, poza wyjątkowymi
przypadkami, wystarczające do tego, aby zezwolić na dopuszczenie takich towarów do obrotu
handlowego.
3. Strona może zapewnić swoim właściwym organom prawo do nałożenia kar administracyjnych
w wyniku ustalenia, o którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia), tj. że towary te stanowią
naruszenie.

Artykuł 21: Opłaty

Każda Strona postanawia, że żadna opłata za wniosek, przechowywanie lub zniszczenie, którą ustalą
właściwe organy Strony w związku z procedurami opisanymi w niniejszej sekcji, nie może zostać
wykorzystana do nadmiernego zniechęcenia do korzystania z takich procedur.
Artykuł 22: Ujawnianie informacji
Bez uszczerbku dla prawodawstwa Strony dotyczącego prywatności lub poufności informacji:
a) Strona może upoważnić swoje właściwe organy do udzielenia posiadaczowi praw
informacji dotyczących określonych wysyłek towarów, w tym opisu i ilości towarów,
aby pomóc w wykryciu towarów stanowiących naruszenie;
b) Strona może upoważnić swoje właściwe organy do udzielenia posiadaczowi praw
informacji dotyczących towarów, w tym między innymi opisu i ilości towarów, nazwy i
adresu nadawcy, importera, eksportera, lub odbiorcy, a także, jeśli jest znany, kraju
pochodzenia towarów oraz nazwy i adresu producenta towarów, aby pomóc w ustaleniu,
o którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia);
c) jeżeli Strona nie udzieliła swoim właściwym organom upoważnienia, o którym mowa w
lit. b), przynajmniej w przypadku towarów przywożonych, kiedy właściwe organy
Strony skonfiskowały podejrzane towary, lub w innym przypadku dokonały ustalenia, o
którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia), że towary powodują naruszenie, Strona
upoważnia swoje właściwe organy do udzielenia posiadaczowi praw, w terminie
trzydziestu dni11 od dokonania konfiskaty lub ustalenia, informacji dotyczących tych
towarów, w tym między innymi opisu i ilości towarów, nazwy i adresu nadawcy,
11 Dla celów niniejszego artykułu dni oznaczają dni robocze:
importera, eksportera, lub odbiorcy, a także, jeśli jest znany, kraju pochodzenia towarów
oraz nazwy i adresu producenta towarów.

SEKCJA 4: DOCHODZENIE I EGZEKWOWANIE PRAW W POSTĘPOWANIU KARNYM

Artykuł 23: Przestępstwa

1. Każda Strona ustanawia procedury karne i kary, które są stosowane przynajmniej w
przypadkach umyślnego podrabiania znaku towarowego lub piractwa praw autorskich lub
pokrewnych na skalę handlową12. Dla celów niniejszej sekcji działania na skalę handlową
obejmują przynajmniej działania prowadzone jako działalność handlowa w celu osiągnięcia
bezpośredniej lub pośredniej korzyści ekonomicznej lub handlowej.
2. Każda Strona ustanawia procedury karne i kary, które będą stosowane w przypadkach
umyślnego przywozu13 i użytku krajowego, w obrocie handlowym i na skalę handlową,
etykiet i opakowań14:
a) które zostały opatrzone bez zezwolenia znakiem towarowym identycznym ze znakiem
towarowym zarejestrowanym na jej terytorium lub niedającym się od niego odróżnić;
oraz
b) które są przeznaczone do użytku w obrocie handlowym towarami lub w związku z
usługami, które są identyczne z towarami lub usługami, dla których taki znak towarowy
został zarejestrowany.
3. Strona może ustanowić procedury karne i kary w stosownych przypadkach za nieupoważnione
kopiowanie dzieł kinematograficznych podczas seansu filmowego w obiekcie wyświetlającym
filmy ogólnie otwartym dla publiczności.
4. W odniesieniu do przestępstw określonych w niniejszym artykule, w odniesieniu do których
Strona ustanawia procedury karne i kary, Strona ta zapewnia w swoim prawodawstwie
odpowiedzialność karną za pomocnictwo.
5. Każda Strona przyjmuje niezbędne, zgodne z jej zasadami prawnymi środki w celu
ustanowienia odpowiedzialności, która może być odpowiedzialnością karną, osób prawnych
za przestępstwa określone w niniejszym artykule, dla których Strona ustanawia procedury
12 Każda Strona traktuje umyślny przywóz lub wywóz towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym lub
pirackich towarów chronionych prawem autorskim na skalę handlową jako bezprawną działalność podlegającą
sankcjom karnym na podstawie niniejszego artykułu. Strona może wywiązać się ze swojego zobowiązania w
odniesieniu do przywozu lub wywozu towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym lub pirackich
towarów chronionych prawem autorskim przez uznanie dystrybucji, sprzedaży lub oferowania do sprzedaży takich
towarów na skalę handlową za bezprawną działalność podlegającą sankcjom karnym.
13 Strona może wywiązać się ze swojego zobowiązania w odniesieniu do przywozu etykiet i opakowań przez środki
dotyczące dystrybucji.
14 Strona może wywiązać się ze swoich zobowiązań na podstawie niniejszego ustępu, zapewniając stosowanie
procedur karnych i kar w przypadkach usiłowania popełnienia przestępstwa związanego ze znakiem towarowym.
karne i kary. Taka odpowiedzialność pozostaje bez uszczerbku dla odpowiedzialności karnej
osób fizycznych, które dopuściły się przestępstwa.

Artykuł 24: Kary

Za przestępstwa określone w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2 i 4 każda Strona zapewnia kary, które
obejmują pozbawienie wolności oraz kary pieniężne15 w wysokości wystarczającej do odstraszenia od
popełnienia naruszenia w przyszłości, zgodnie z wymiarem kar stosowanych za przestępstwa o
odpowiadającym ciężarze.

Artykuł 25: Konfiskata, przepadek i zniszczenie

1. W odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, dla
których Strona ustanawia procedury karne i kary, Strona ta zapewnia swoim właściwym
organom prawo do wydania nakazu konfiskaty towarów, co do których istnieje podejrzenie, że
są towarami oznaczonymi podrobionym znakiem towarowym lub pirackimi towarami
chronionymi prawem autorskim, wszelkich związanych z nimi materiałów i narzędzi
wykorzystywanych do popełnienia domniemanego przestępstwa, dokumentacji odnoszącej się
do domniemanego przestępstwa oraz majątku pochodzącego z domniemanej działalności
naruszającej prawo lub uzyskanego pośrednio lub bezpośrednio w jej wyniku.
2. Jeśli Strona wymaga identyfikacji artykułów podlegających konfiskacie przed wydaniem
nakazu, o którym mowa w ustępie 1, Strona ta nie wymaga opisu artykułów, który byłby
bardziej szczegółowy niż niezbędny do ich identyfikacji w celu konfiskaty.
3. W odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, dla
których Strona ustanawia procedury karne i kary, Strona ta zapewnia swoim właściwym
organom prawo do wydania orzeczenia przepadku lub nakazu zniszczenia wszystkich
towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym lub pirackich towarów chronionych
prawem autorskim. W przypadkach, w których towary oznaczone podrobionym znakiem
towarowym lub pirackie towary chronione prawem autorskim nie zostaną zniszczone,
właściwe organy zapewniają, poza wyjątkowymi okolicznościami, usunięcie takich towarów z
obrotu handlowego w taki sposób, aby uniknąć wyrządzenia jakiejkolwiek szkody
posiadaczowi praw. Każda Strona dopilnowuje, aby przepadek lub zniszczenie takich towarów
odbyło się bez jakiejkolwiek rekompensaty na rzecz sprawcy naruszenia.
4. W odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, dla
których Strona ustanawia procedury karne i kary, Strona ta zapewnia swoim właściwym
organom prawo do wydania orzeczenia przepadku lub nakazu zniszczenia materiałów i
narzędzi wykorzystywanych głównie do wytwarzania towarów oznaczonych podrobionym
znakiem towarowym lub pirackich towarów chronionych prawem autorskim oraz,
przynajmniej w przypadku poważnych przestępstw, majątku pochodzącego z działalności
naruszającej prawo lub uzyskanego pośrednio lub bezpośrednio w jej wyniku. Każda Strona
dopilnowuje, aby przepadek lub zniszczenie takich materiałów, narzędzi lub majątku odbyło
się bez jakiejkolwiek rekompensaty na rzecz sprawcy naruszenia.
15 Oczywistym jest, że Strona nie ma obowiązku zapewnienia równolegle możliwości uwięzienia i kar pieniężnych.
5. W odniesieniu do przestępstw określonych w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, dla których
Strona ustanawia procedury karne i kary, Strona ta może zapewnić swoim właściwym
organom sądowym prawo do wydania nakazu:
a) konfiskaty majątku, którego wartość odpowiada wartości majątku pochodzącego z
domniemanej działalności naruszającej prawo lub uzyskanego pośrednio lub
bezpośrednio w jej wyniku; oraz
b) przepadku majątku, którego wartość odpowiada wartości majątku pochodzącego z
działalności naruszającej prawo lub uzyskanego pośrednio lub bezpośrednio w jej
wyniku.

Artykuł 26: Dochodzenie i egzekwowanie praw w postępowaniu karnym z urzędu
Każda Strona zapewnia swoim właściwym organom, w stosownych przypadkach, możliwość działania
z własnej inicjatywy, by rozpocząć dochodzenie lub działanie prawne w odniesieniu do przestępstw
określonych w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, dla których Strona ustanawia procedury karne i
kary.

SEKCJA 5: DOCHODZENIE I EGZEKWOWANIE PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ W
ŚRODOWISKU CYFROWYM

Artykuł 27: Dochodzenie i egzekwowanie w środowisku cyfrowym

1. Każda Strona zapewnia w swoim prawodawstwie, w stopniu określonym w sekcjach 2
(Dochodzenie i egzekwowanie praw w postępowaniu cywilnym) i 4 (Dochodzenie i
egzekwowanie praw w postępowaniu karnym) dostępność procedur dochodzenia i
egzekwowania, tak aby umożliwić skuteczne działania przeciwko naruszaniu praw własności
intelektualnej, które odbywa się w środowisku cyfrowym, w tym doraźne środki
zapobiegające naruszeniom i środki odstraszające od dalszych naruszeń.

2. W odniesieniu do ust. 1 procedury dochodzenia i egzekwowania każdej Strony stosuje się do
naruszenia prawa autorskiego lub praw pokrewnych za pośrednictwem sieci cyfrowych, które
może obejmować bezprawne wykorzystanie środków powszechnego rozpowszechniania w
celu dokonania naruszenia. Procedury są stosowane w sposób, który pozwala uniknąć
tworzenia barier dla zgodnej z prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, oraz,
zgodnie z prawodawstwem Strony, zachowuje podstawowe zasady, takie jak wolność słowa,
sprawiedliwy proces i prywatność16.

3. Każda Strona dąży do wspierania wspólnych wysiłków przedsiębiorców na rzecz skutecznego
zwalczania naruszeń praw związanych ze znakami towarowymi, praw autorskich lub
pokrewnych, przy jednoczesnym zachowaniu zgodnej z prawem konkurencji oraz, zgodnie z
16 Na przykład, bez uszczerbku dla prawodawstwa Strony, przyjęcie lub utrzymanie systemu przewidującegoograniczenie odpowiedzialności dostawców usług internetowych lub środków zaradczych skierowanych przeciwko
nim przy jednoczesnym zachowaniu uzasadnionych interesów podmiotu prawa autorskiego. prawodawstwem Strony, podstawowych zasad, takich jak wolność słowa, sprawiedliwy proces
i prywatność.

4. Strona może, zgodnie ze swoimi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi, zapewnić
swoim właściwym organom prawo do wydania dostawcy usług internetowych nakazu
niezwłocznego ujawnienia posiadaczowi praw informacji wystarczających do
zidentyfikowania abonenta, którego konto zostało użyte do domniemanego naruszenia, jeśli
ten posiadacz praw złożył wystarczające pod względem prawnym roszczenie dotyczące
naruszenia praw związanych ze znakami towarowymi, praw autorskich lub pokrewnych i
informacje te mają służyć do celów ochrony lub dochodzenia i egzekwowania tych praw.
Procedury są stosowane w sposób, który pozwala uniknąć tworzenia barier dla zgodnej z
prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, oraz, zgodnie z prawodawstwem Strony,
zachowuje podstawowe zasady, takie jak wolność słowa, sprawiedliwy proces i prywatność.

5. Każda Strona zapewnia właściwą ochronę prawną oraz skuteczne środki ochrony prawnej
przeciwko obchodzeniu skutecznych środków technicznych17 stosowanych przez autorów,
wykonawców lub producentów nagrań w związku z wykonywaniem swoich praw, które
ograniczają podejmowanie wobec ich dzieł, występów i nagrań działań, na które autorzy,
wykonawcy lub producenci tych nagrań nie udzielili zezwolenia lub które nie są prawnie
dozwolone.

6. Aby zapewnić właściwą ochronę prawną oraz skuteczne środki ochrony prawnej, o których
mowa w ust. 5, każda ze Stron zapewnia właściwą ochronę prawną co najmniej w odniesieniu
do:
a) w stopniu określonym swoim prawodawstwem:
(i) nieupoważnionego obchodzenia skutecznego środka technicznego dokonanego
świadomie lub z dużym prawdopodobieństwem świadomie; oraz
(ii) oferowania do publicznej sprzedaży urządzenia lub produktu, włącznie z
programami komputerowymi, lub usługi jako metody obchodzenia skutecznego
środka technicznego; oraz
b) produkcji, przywozu lub rozpowszechniania urządzeń lub produktów, włącznie z
programami komputerowymi, lub świadczenia usług, które:
(i) są głównie zaprojektowane lub wyprodukowane w celu obchodzenia skutecznego
środka technicznego; lub
17 Dla celów niniejszego artykułu środki techniczne oznaczają wszelkiego rodzaju technologie, urządzenia lub
części składowe, które, przy normalnym funkcjonowaniu, są przeznaczone do powstrzymania lub ograniczenia
wobec dzieł, występów i nagrań działań, na które autorzy, wykonawcy lub producenci nagrań nie udzielili
zezwolenia, zgodnie z prawodawstwem Strony. Bez uszczerbku dla zakresu praw autorskich lub pokrewnych
określonego prawodawstwem Strony środki techniczne uznaje się za skuteczne, gdy używanie chronionych dzieł,
występów i nagrań jest kontrolowane przez autorów, wykonawców lub producentów nagrań dzięki stosowaniu
odpowiedniego procesu kontroli dostępu lub ochrony dostępu, takiego jak szyfrowanie lub kodowanie, lub
mechanizm kontroli kopiowania, który spełnia cel ochronny.
(ii) mają jedynie ograniczony cel handlowy inny niż obchodzenie skutecznego środka
technicznego18.

7. W celu ochrony podanych w formie elektronicznej informacji o zarządzaniu prawami19 każda
ze Stron zapewnia odpowiednią ochronę prawną oraz skuteczne środki ochrony prawnej
przeciwko każdemu, kto świadomie i bez zezwolenia dopuszcza się jednego z następujących
czynów, wiedząc lub – gdy chodzi o środki cywilnoprawne – mając uzasadnione podstawy, by
wiedzieć, że czyn ten spowoduje, umożliwi, ułatwi lub ukryje naruszenie jakichkolwiek praw
autorskich lub pokrewnych:
a) usuwania lub zmiany jakichkolwiek podanych w formie elektronicznej informacji o
zarządzaniu prawami;
b) rozpowszechniania, przywozu w celu rozpowszechniania, nadawania, komunikowania
lub publicznego udostępniania artystycznych dzieł, wykonań lub nagrań ze
świadomością, że podane w formie elektronicznej informacje o zarządzaniu prawami
zostały usunięte lub zmienione bez zezwolenia.

8. Przy zapewnianiu właściwej ochrony prawnej oraz skutecznych środków prawnych zgodnie z
postanowieniami ust. 5 i 7 Strona może przyjąć lub utrzymać stosowne ograniczenia lub
wyłączenia środków wdrażających postanowienia ust. 5, 6 i 7. Obowiązki określone w ust. 5,
6 i 7 nie naruszają przepisów prawa Strony dotyczących praw, ograniczeń, wyłączeń lub
środków obrony przed naruszeniem prawa autorskiego lub praw pokrewnych.

Rozdział III: Praktyki w zakresie dochodzenia i egzekwowania

Artykuł 28: Wiedza fachowa, informacje i koordynacja krajowa w dziedzinie dochodzenia i
egzekwowania

1. Każda Strona wspiera rozwój specjalistycznej wiedzy fachowej w ramach swoich właściwych
organów odpowiedzialnych za dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej.
2. Każda Strona wspiera gromadzenie i analizę danych statystycznych i innych stosownych
informacji dotyczących naruszeń praw własności intelektualnej oraz gromadzenie informacji
na temat najlepszych praktyk zapobiegania naruszeniom i zwalczania ich.
18 Przy wprowadzaniu w życie postanowień ust. 5 i 6 żadna ze Stron nie ma obowiązku wymagania, by sposób
zaprojektowania lub dobór części i elementów produktów elektroniki użytkowej, produktów telekomunikacyjnych
lub komputerowych zapewniał odpowiedź na konkretny środek techniczny, o ile produkt ten nie narusza w inny
sposób środków Strony wprowadzających w życie postanowienia niniejszych ustępów.
19 Dla celów niniejszego artykułu informacje o zarządzaniu prawami oznaczają:
a) informacje, które identyfikują dzieło, wykonanie lub nagranie; autora dzieła, wykonawcę wykonania lub
producenta nagrania; lub właściciela jakichkolwiek praw do dzieła, wykonania lub nagrania;
b) informacje o warunkach i sposobach korzystania z dzieła, wykonania lub nagrania; lub
c) wszelkie numery i kody, poprzez które informacje opisane w lit. a) i b) są wyrażane;
jeśli którakolwiek z tych informacji dołączona jest do egzemplarza dzieła, wykonania lub nagrania lub występuje
w związku z publicznym komunikowaniem lub udostępnianiem dzieła, wykonania lub nagrania.
PL 22 PL
3. Każda Strona, w stosownych przypadkach, wspiera wewnętrzną koordynację i ułatwia
wspólne działania swoich właściwych organów odpowiedzialnych za dochodzenie i
egzekwowanie praw własności intelektualnej.
4. Każda Strona, w stosownych przypadkach, podejmuje wysiłki, aby wspierać tworzenie i
utrzymanie formalnych i nieformalnych mechanizmów, takich jak grupy doradcze, w ramach
których jej właściwe organy mogą uzyskiwać opinie posiadaczy praw i innych odpowiednich
zainteresowanych stron.
Artykuł 29: Zarządzanie w sytuacjach transgranicznych
1. W celu wzmocnienia skuteczności dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej
w sytuacjach transgranicznych, właściwe organy Strony mogą:
a) konsultować się z odpowiednimi zainteresowanymi stronami oraz właściwymi organami
innych Stron odpowiedzialnymi za dochodzenie i egzekwowanie praw własności
intelektualnej, aby identyfikować poważne ryzyko i przeciwdziałać mu oraz wspierać
działania ograniczające je; oraz
b) dzielić się z właściwymi organami innych Stron informacjami na temat dochodzenia i
egzekwowania praw własności intelektualnej w sytuacjach transgranicznych, w tym
odpowiednimi informacjami służącymi lepszej identyfikacji i wybieraniu do inspekcji
wysyłek podejrzanych o zawieranie towarów stanowiących naruszenie.
2. Jeśli Strona skonfiskuje towary przywożone, które stanowią naruszenie praw własności
intelektualnej, jej właściwe organy mogą udzielić Stronie wywozu informacji niezbędnych do
identyfikacji stron i towarów związanych z wywozem skonfiskowanych towarów. Właściwe
organy Strony wywozu mogą podjąć działania przeciwko tym stronom i przyszłym wysyłkom
zgodnie z prawodawstwem tej Strony.
Artykuł 30: Przejrzystość
Aby wzmacniać przejrzystość administrowania systemem dochodzenia i egzekwowania praw
własności intelektualnej, każda Strona podejmuje odpowiednie środki, zgodnie ze swoim
prawodawstwem i polityką, w celu publikacji lub innego udostępnienia do publicznej wiadomości
informacji dotyczących:
a) dostępnych w ramach jej prawodawstwa procedur dochodzenia i egzekwowania praw
własności intelektualnej, właściwych organów odpowiedzialnych za to dochodzenie i
egzekwowanie oraz punktów kontaktowych, w których można uzyskać pomoc;
b) odpowiednich przepisów ustawowych i wykonawczych, prawomocnych orzeczeń
sądowych oraz decyzji administracyjnych ogólnego zastosowania dotyczących
dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej; oraz
c) swoich wysiłków zmierzających do zapewnienia skutecznego systemu dochodzenia,
egzekwowania i ochrony praw własności intelektualnej.
PL 23 PL

Artykuł 31: Świadomość społeczna

Każda Strona, w stosownych przypadkach, wspiera przyjmowanie środków wzmacniających
świadomość społeczną w zakresie znaczenia poszanowania praw własności intelektualnej oraz
szkodliwych skutków naruszeń praw własności intelektualnej.
Artykuł 32: Kwestie związane z ochroną środowiska przy niszczeniu towarów stanowiących naruszenie
Niszczenie towarów stanowiących naruszenie praw własności intelektualnej odbywa się zgodnie z
przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi dotyczącymi ochrony środowiska Strony, na terytorium
której niszczenie to ma miejsce.
PL 24 PL
Rozdział IV
WSPÓŁPRACA MIĘDZYNARODOWA

Artykuł 33: Współpraca międzynarodowa
1. Każda Strona uznaje, że współpraca międzynarodowa ma kluczowe znaczenie we wdrażaniu
skutecznej ochrony praw własności intelektualnej i że należy ją wspierać bez względu na
pochodzenie towarów stanowiących naruszenie praw własności intelektualnej czy siedzibę lub
narodowość posiadacza praw.
2. Aby walczyć z naruszaniem praw własności intelektualnej, w szczególności podrabianiem
znaku towarowego i piractwem praw autorskich lub pokrewnych, Strony wspierają
współpracę, w stosownych przypadkach, swoich właściwych organów odpowiedzialnych za
dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej. Współpraca taka obejmować
może współpracę w dziedzinie dochodzenia i egzekwowania prawa w odniesieniu do
dochodzenia i egzekwowania prawa w postępowaniu karnym oraz środków stosowanych przy
kontroli granicznej objętych niniejszą Umową.
3. Współpraca na podstawie niniejszego rozdziału odbywa się zgodnie z odpowiednimi
umowami międzynarodowymi i z zastrzeżeniem przepisów, polityk, alokacji zasobów oraz
priorytetów w dziedzinie egzekwowania prawa każdej ze Stron.
Artykuł 34: Wymiana informacji
Nie naruszając postanowień art. 29 (Zarządzanie ryzykiem w sytuacjach transgranicznych), każda ze
Stron podejmuje wysiłki w celu wymiany z innymi Stronami:
a) informacji gromadzonych przez Stronę zgodnie z postanowieniami rozdziału III
(Praktyki w zakresie dochodzenia i egzekwowania), w tym danych statystycznych oraz
informacji na temat najlepszych praktyk;
b) informacji na temat środków ustawodawczych i wykonawczych dotyczących ochrony,
dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej; oraz
c) innych odpowiednich informacji, zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami.
Artykuł 35: Budowanie zdolności i pomoc techniczna
1. Każda Strona podejmuje wysiłki, aby, na wniosek oraz na wzajemnie uzgodnionych
warunkach i w uzgodniony sposób, udzielić pomocy w budowaniu zdolności oraz pomocy
technicznej w celu poprawy dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej
innym Stronom niniejszej Umowy oraz, w stosownych przypadkach, jej potencjalnym
Stronom. Budowanie zdolności i pomoc techniczna mogą obejmować następujące obszary:
a) wzmacnianie świadomości społecznej w zakresie praw własności intelektualnej;
b) opracowywanie i wdrażanie prawodawstwa krajowego związanego z dochodzeniem
i egzekwowaniem praw własności intelektualnej;
c) szkolenie urzędników w zakresie dochodzenia i egzekwowania praw własności
intelektualnej; oraz
d) skoordynowane operacje na szczeblu regionalnym i wielostronnym.
2. Każda Strona podejmuje starania mające na celu bliską współpracę z innymi Stronami oraz, w
stosownych przypadkach, podmiotami niebędącymi Stronami niniejszej Umowy w celu
wdrożenia postanowień ust. 1.
3. Strona może podjąć działania opisane w niniejszym artykule we współpracy z odpowiednimi
organizacjami sektora prywatnego lub organizacjami międzynarodowymi. Każda Strona stara
się unikać niepotrzebnego powielania działaniami opisanymi w niniejszym artykule innych
działań z zakresu współpracy międzynarodowej.

Rozdział V
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE
Artykuł 36: Komitet ds. ACTA
1. Strony powołują niniejszym Komitet ds. ACTA. Każda Strona jest reprezentowana w
Komitecie.
2. Komitet:
a) dokonuje przeglądu wdrożenia i funkcjonowania niniejszej Umowy;
b) rozważa kwestie związane z rozwojem niniejszej Umowy;
c) rozważa wszelkie proponowane zmiany niniejszej Umowy zgodnie z art. 42 (Zmiany);
d) decyduje, zgodnie z art. 43 (Przystąpienie) ust. 2, o warunkach przystąpienia do
niniejszej Umowy przez jakiegokolwiek członka WTO; oraz
e) rozważa wszelkie inne kwestie, które mogą mieć wpływ na wdrożenie i funkcjonowanie
niniejszej Umowy.
3. Komitet może podejmować decyzje dotyczące:
a) powołania komitetów lub grup roboczych ad hoc wspomagających Komitet w
wykonywaniu jego obowiązków na podstawie ust. 2 lub wspierających potencjalną
Stronę, na jej wniosek, w przystąpieniu do niniejszej Umowy zgodnie z art. 43
(Przystąpienie);
b) zasięgania rady pozarządowych osób lub grup;
PL 26 PL
c) udzielania zaleceń w odniesieniu do wdrażania i funkcjonowania niniejszej Umowy,
włącznie z zatwierdzaniem związanych z nimi wytycznych dotyczących najlepszych
praktyk;
d) wymiany informacji i najlepszych praktyk ze stronami trzecimi w odniesieniu do
ograniczania naruszeń praw własności intelektualnej, włącznie z technikami
identyfikacji i monitorowania piractwa i podrabiania; oraz
e) podejmowania innych działań związanych z wypełnianiem swoich funkcji.
4. Wszystkie decyzje Komitetu podejmowane są w drodze konsensusu, chyba że Komitet w
drodze konsensusu postanowi inaczej. Przyjmuje się, że Komitet podjął decyzję w sprawie
przedłożonej mu do rozpatrzenia w drodze konsensusu, jeżeli żadna ze Stron obecnych na
posiedzeniu, na którym podejmowana jest decyzja, nie sprzeciwi się formalnie proponowanej
decyzji. Językiem roboczym Komitetu jest język angielski i dokumentacja towarzysząca jego
pracom jest w języku angielskim.
5. Komitet przyjmuje swój regulamin w rozsądnym okresie czasu po wejściu w życie niniejszej
Umowy i zaprasza Sygnatariuszy niebędących Stronami niniejszej Umowy do uczestnictwa w
obradach dotyczących tego regulaminu. Regulamin:
a) obejmuje takie kwestie, jak przewodniczenie oraz bycie gospodarzem posiedzeń,
wykonywanie obowiązków organizacyjnych związanych z niniejszą Umową i jej
funkcjonowaniem; oraz
b) może również obejmować takie kwestie, jak przyznawanie statusu obserwatora oraz inne
kwestie, które Komitet uzna za niezbędne do swojego prawidłowego funkcjonowania.
6. Komitet może zmienić swój regulamin.
7. Niezależnie od postanowień ust. 4 w okresie pięciu lat od wejścia w życie niniejszej Umowy
decyzje Komitetu w sprawie przyjęcia lub zmian regulaminu podejmowane są w drodze
konsensusu Stron i Sygnatariuszy niebędących Stronami niniejszej Umowy.
8. Po okresie określonym w ust. 7 Komitet może przyjmować lub zmieniać regulamin w drodze
konsensusu Stron niniejszej Umowy.
9. Niezależnie od postanowień ust. 8 Komitet może zdecydować, że przyjęcie lub zmiana
określonej zasady lub procedury regulaminu wymaga konsensusu Stron i Sygnatariuszy
niebędących Stronami niniejszej Umowy.
10. Komitet zbiera się co najmniej raz w roku, o ile Komitet nie zdecyduje inaczej. Pierwsze
posiedzenie Komitetu odbywa się w rozsądnym okresie czasu po wejściu w życie niniejszej
Umowy.
11. Dla większej pewności – Komitet nie kontroluje ani nie nadzoruje krajowych lub
międzynarodowych dochodzeń dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw lub
postępowań karnych dotyczących określonych spraw z dziedziny własności intelektualnej.
PL 27 PL
12. Komitet stara się unikać niepotrzebnego powielania swoimi działaniami innych
międzynarodowych wysiłków z zakresu dochodzenia i egzekwowania praw własności
intelektualnej.
Artykuł 37: Punkty kontaktowe
1. Każda Strona wyznacza punkt kontaktowy w celu ułatwienia komunikacji między Stronami
we wszelkich kwestiach objętych niniejszą Umową.
2. Na wniosek innej Strony punkt kontaktowy Strony wskazuje odpowiednie biuro lub
urzędnika, do którego może zostać skierowane zapytanie wnioskującej Strony oraz, gdy to
konieczne, udziela pomocy w ułatwieniu komunikacji między tym biurem lub urzędnikiem a
wnioskującą Stroną.

Artykuł 38: Konsultacje
1. Strona może wystąpić z pisemnym wnioskiem o konsultacje z inną Stroną na temat
jakiejkolwiek kwestii mającej wpływ na wdrażanie niniejszej Umowy. Strona, do której
wniosek został skierowany, rozważa go w sposób przychylny, udziela odpowiedzi i daje
odpowiednią możliwość konsultacji.
2. Konsultacje, włącznie z określonymi stanowiskami biorących w nich udział Stron, są poufne i
pozostają bez uszczerbku dla praw lub stanowisk Stron w jakimkolwiek innym postępowaniu,
w tym postępowaniu pod auspicjami Uzgodnienia w sprawie zasad i procedur regulujących
rozstrzyganie sporów zawartego w załączniku 2 do Porozumienia ustanawiającego Światową
Organizację Handlu.
3. Strony biorące udział w konsultacjach mogą, za wspólną zgodą, poinformować Komitet o
wynikach konsultacji, o których mowa w niniejszym artykule.
Rozdział VI: Postanowienia końcowe
Artykuł 39: Podpisanie
Niniejsza Umowa pozostaje otwarta do podpisu dla uczestników jej negocjacji20 oraz wszystkich
innych członków WTO, na których uczestnicy wyrażą zgodę w drodze consensusu, od dnia 31 marca
2011 r. do 31 marca 2013 r.
20 Australia, Republika Austrii, Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Kanada, Republika Cypryjska, Republika
Czeska, Królestwo Danii, Republika Estońska, Unia Europejska, Republika Finlandii, Republika Francuska,
Republika Federalna Niemiec, Republika Grecka, Republika Węgierska, Irlandia, Republika Włoska, Japonia,
Republika Korei, Republika Łotewska, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Malty,
Meksykańskie Stany Zjednoczone, Królestwo Marokańskie, Królestwo Niderlandów, Nowa Zelandia,
Rzeczpospolita Polska, Republika Portugalska, Rumunia, Republika Singapuru, Republika Słowacka, Republika
Słowenii, Królestwo Hiszpanii, Królestwo Szwecji, Konfederacja Szwajcarska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stany Zjednoczone Ameryki.
PL 28 PL
Artykuł 40: Wejście w życie
1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie trzydzieści dni po dacie złożenia szóstego dokumentu
ratyfikacji, akceptacji lub zatwierdzenia, dla Sygnatariuszy, którzy złożyli swoje odpowiednie
dokumenty ratyfikacji, akceptacji lub zatwierdzenia.
2. Niniejsza Umowa wchodzi w życie dla każdego Sygnatariusza, który składa swój dokument
ratyfikacji, akceptacji lub zatwierdzenia po złożeniu szóstego dokumentu ratyfikacji,
akceptacji lub zatwierdzenia, trzydzieści dni po dacie złożenia przez takiego Sygnatariusza
jego dokumentu ratyfikacji, akceptacji lub zatwierdzenia.
Artykuł 41: Wystąpienie
Strona może odstąpić od niniejszej Umowy na drodze pisemnego zawiadomienia o odstąpieniu
złożonego Depozytariuszowi. Odstąpienie staje się skuteczne 180 dni od daty otrzymania
zawiadomienia przez Depozytariusza.
Artykuł 42: Zmiany
1. Strona może zaproponować Komitetowi zmiany do niniejszej Umowy. Komitet podejmuje
decyzję o ewentualnym przedstawieniu proponowanych zmian Stronom do ratyfikacji,
akceptacji lub zatwierdzenia.
2. Każda zmiana wchodzi w życie dziewięćdziesiąt dni po dacie złożenia przez wszystkie Strony
ich odpowiednich dokumentów ratyfikacji, akceptacji lub zatwierdzenia Depozytariuszowi.
Artykuł 43: Przystąpienie
1. Po upływie okresu określonego w art. 39 (Podpisanie) każdy członek WTO może złożyć
wniosek o przystąpienie do niniejszej Umowy.
2. Komitet podejmuje decyzję o warunkach przystąpienia każdego wnioskodawcy.
3. Niniejsza Umowa wchodzi w życie dla każdego wnioskodawcy trzydzieści dni po dacie
złożenia jego dokumentu przystąpienia, zgodnie z warunkami przystąpienia, o których mowa
w ust. 2.
Artykuł 44: Teksty Umowy
Niniejsza Umowa została podpisana w jednym egzemplarzu oryginalnym w językach angielskim,
francuskim i hiszpańskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Artykuł 45: Depozytariusz
Depozytariuszem niniejszej Umowy jest rząd Japonii.

Lek generyczny
Lek generyczny, lek odtwórczy, generyk – określenie leku będącego zamiennikiem leku oryginalnego, zawierającym tę samą substancje czynną. Leki generyczne, aby mogły być wprowadzone do obrotu, muszą mieć udowodniony :
ten sam skład, muszą zawierać tę samą ilość substancji aktywnej. Mogą zawierać jednak inne substancje pomocnicze, pod warunkiem, że nie zmieniają one właściwości leku i nie wpływają na skuteczność.
tę samą postać,
tę samą dostępność biologiczną (biodostępność)
takie samo działanie farmakologiczne

Przed wprowadzeniem na rynek leku generycznego poddaje się go badaniu dostępności farmaceutycznej, dostępności biologicznej oraz biorównoważności. Z badań biodostępności i biorównoważności zwolnione są leki zawierające wyłącznie substancje lecznicze dobrze rozpuszczalne w wodzie i dobrze przenikające przez błony biologiczne. Substancje te klasyfikowane są do grupy I w systemie BCS. Dla pozostałych substancji przeprowadza się badanie losów leku w ustroju (farmakokinetyki), najczęściej na grupie zdrowych ochotników.

Wprowadzenie leków generycznych do obrotu pozwala na znaczne ograniczenie kosztów farmakoterapii zarówno w skali państwa, jak i indywidualnego pacjenta. Leki generyczne są tańsze, ponieważ ich producenci nie są monopolistami. Producenci leków odtwórczych mogą rozpocząć ich produkcję po upłynięciu okresu ochrony patentowej na dany lek, która trwa 20 lat z możliwością przedłużenia do 25. Dopuszczenie do obrotu wybranych leków generycznych (w zależności od ich rozpuszczalności, wchłanialności i toksyczności), może wymagać przeprowadzenia badania równoważności biologicznej.Spis treści [ukryj]
1 Dostępność leków generycznych w Polsce
2 Zawartość leku odtwórczego
3 Generyki w krajach III świata
4 Przypisy

Dostępność leków generycznych w Polsce[edytuj]

W Polsce na prośbę pacjenta farmaceuta ma obowiązek wydać lek generyczny w tej samej dawce i odpowiedniej ilości, niezależnie od tego, czy na recepcie widnieje nazwa międzynarodowa czy handlowa leku[1].

Zawartość leku odtwórczego[edytuj]

Identyczność substancji czynnej w obydwu preparatach nie oznacza, że lek oryginalny i zamiennik zawsze będą tak samo wpływały na pacjenta - substancje nie są tymi samymi preparatami. Środki wypełniające, stabilizujące i zanieczyszczenia, które wchodzą - obok substancji czynnej - w skład generyku są oczyszczane i syntezowane odmiennymi metodami[2]. Ostatecznie, suma różnic może mieć wpływ na skuteczność działania leku, jak i większą częstotliwość występowania efektów niepożądanych. Zamiana leku na odtwórczy w trakcie leczenia wymaga konsultacji z farmaceutą. Zaleca się również uważną obserwację przebiegu leczenia przez pacjenta, oraz lekarza. Zasadniczo kryterium biorównoważności (czyli bezpieczeństwa i skuteczności) wystarcza do uprawomocnienia obecności leku generycznego na rynku. Należy jednak zaznaczyć, że testy kliniczne, jakim poddawane są leki: oryginalny, oraz zamiennik nie są identyczne, a sama definicja biorównoważności jest nieostra. Czynnikami wpływającymi na zróżnicowanie leków są zarówno koszty przeprowadzenia badań (pomijanych lub przeprowadzanych na niewielką skalę przez firmy wprowadzające zamiennik na rynek), jak i problemy z zastosowaniem kryteriów definicyjnych biorównoważności w stosunku np. do leków o działaniu miejscowym[3].
Generyki w krajach III świata[edytuj]

Od 2003 roku Światowa Organizacja Handlu (WTO) zezwoliła na import tanich (bez opłat patentowych) medykamentów do najbiedniejszych krajów. Działania WTO mające na celu zniesienie barier patentowych dla konkretnych preparatów wywołały szeroką dyskusję na temat mechanizmów obiegu i dostępu do leków. Zwolennicy takiego rozwiązania wskazują na konieczność wsparcia krajów, których budżety nie pozwalają na zakup oryginalnych leków. Przeciwnicy - w większości lobby farmaceutyczne - obawiają się przejęcia rynku medykamentów trzeciego świata przez firmy farmaceutyczne z Chin, Indii i Brazylii (główni producenci leków generycznych). Dopuszczenie do obiegu dużej ilości preparatów trudnych do skontrolowania może - w opinii producentów leków innowacyjnych - doprowadzić do zalania rynku światowego nielegalnymi substancjami[4].
Przypisy
↑ Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 sierpnia 1993 r. w sprawie określenia środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, które mogą być wydawane przez apteki bez recepty lekarskiej oraz szczegółowych zasad wydawania przez apteki leków i materiałów medycznych. M.P. z 1994 r. Nr 42, poz. 421
↑ Leki generyczne - generyki :: Kardioserwis PL
↑ Leki oryginalne i odtwórcze , pulsmedycyny.com.pl
↑ Maciej Kuźmicz. Biedne kraje a tanie leki. „Gazeta Wyborcza”, 2004-03-21. (dostęp płatny)


2 lutego 2012 r.

Zadecyduje Bruksela w sprawie ACTA

Choć normalnie umowa międzynarodowa bez ratyfikacji nie znaczy nic, to jednak ACTA ma dwa pola. O tym internetowym zadecyduje głównie Unia. Powodem jest fakt, że ACTA porusza zarówno kwestie będące w kompetencji Unii, tzw. handlowe aspekty praw własności intelektualnej, jak i znajdujące się w kompetencji poszczególnych państw - przepisy karne. Dlatego musi być ratyfikowana na poziomie wspólnotowym przez Parlament Europejski oraz krajowym przez Sejm.

Jeżeli więc PE ratyfikuje ACTA, państwa członkowskie będą zmuszone do implementowania jej postanowień poza przepisami karnymi. Zgodnie bowiem z Konstytucją RP, gdy umowa międzynarodowa dotyczy wolności, praw lub obowiązków obywatelskich, jej ratyfikacja wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie.

Jeśli Polska nie ratyfikuje umowy, w ogóle nie podejmie nad nią prac, przepisy ACTA i tak na mocy unijnych regulacji będą w Polce obowiązywać z wyłączeniem rygorów karnych.

- Jeśli chcemy jednak, by rygory ACTA w ogóle Polski nie dotyczyły, nie może być ona ratyfikowana ani na poziomie krajowym, ani europejskim - podkreśla Xawery Konarski, adwokat w kancelarii "Traple Konarski Podrecki i Wspólnicy", specjalista od prawa unijnego.

Natomiast w przypadku nieratyfikowania umowy przez Parlament UE każde państwo członkowskie, może ratyfikować przepisy karne porozumienia i będzie nimi bezpośrednio związane, ale tylko w przypadku, jeśli sygnatariuszy będzie przynajmniej sześciu.

Jeśli jednak - niezależnie czy na skutek ratyfikacji polskiej, unijnej czy obu - doszłoby do aplikowania rygorów ACTA do polskiego prawa, można ją będzie zaskarżyć do Trybunału Konstytucyjnego. Trzeba będzie przed nim wykazać, że akt ów obniża zagwarantowane mu w polskiej konstytucji standardy ochrony praw i wolności.

Taka sytuacja komplikuje plany PO, która szuka wyjścia z politycznego klinczu, w jaki partia wpadła, gdy premier Donald Tusk zadecydował, że Polska jednak porozumienie ACTA podpisze.

- Mleko się wylało i teraz nie trzeba brnąć dalej w zaognianie niechęci młodych do PO, ale ratować co się da i odrabiać straty - mówi "Rz" jeden z prominentnych polityków PO.

źródło: rzeczpospolita